maandag 7 september 2020
| Afstand (km) | 7 km | |||
| Afstand (tijd) | 3 uur | |||
| Stijging / Daling | 550 / 10m | |||
| Verhard / Onverhard | 30% / 70% | |||
| Landschap |
|
|||
| Weer |
 27° 1 Bft
|
|||
|
|
||||
|
Het volgende stuk van de GR5 is een meerdaagse wandeling dat de meeste mensen in 3 dagen doen. Echter, met onze ervaring op de klimmen en vooral de afdalingen hebben we besloten om het maar in 4 dagen te doen met een korte eerste dag. Het oorspronkelijke plan was ook om ons basiskamp van Samoëns te verplaatsen naar Landry in het weekend en dan op maandag het openbaar vervoer naar Les Contamines te nemen om dan dinsdag t/m vrijdag te wandelen. Maar op zondag is het koud en grijs en we hebben geen zin om in te pakken, te rijden en weer uit te pakken en bovendien willen we gewoon een rustdag. En dus besluiten we om het basiskamp in Samoëns te houden in maandag de auto in Les Contamines te zetten om zo maandag t/m donderdag te gaan wandelen waarna we dan op vrijdag met het openbaar vervoer terug zullen keren naar Les Contamines om de auto weer op te halen. Dit betekent ook dat we op maandag niet vroeg hoeven te beginnen aan de wandeling en dat komt dan weer goed uit, want op zondag ben ik een schroefje uit de poot van mijn bril verloren en dat moet eerst gerepareerd worden. Nou zijn opticiens op maandag of niet open of niet vroeg open, dus het is al 10 uur voordat we in Cluses bij een opticien terecht kunnen. Maar goed, bril gerepareerd en het is rond het middaguur als we eindelijk vanaf Les Contamines kunnen gaan lopen. Van waar we de auto parkeren (Pont de Loyers - the parkeerplaats in het centrum heeft markt op dinsdagen dus daar konden we de auto niet een midweek parkeren) is het een rustige wandeling langs de Nant richting Notre Dame de la Gorge. Dat is een fijn begin, want we lijden nogal aan pijntjes hier en daar, voornamelijk knieën en nek, en nu kunnen we even warmlopen. Bij de kapel van ND de la Gorge houden we een korte pauze, ook al omdat we zagen dat het hier meteen ophoudt met rustig langs de rivier lopen: het pad gaat meteen na de kapel strak omhoog. De klim is zwaar maar wel mooi en passeert zelfs een romeinse brug waar we even wat foto's van moeten nemen. Na zo'n 50-55 minuten bereiken we de eerste hut, Nant Borrant, wat volgens het boekje iets van 45 minuten lopen had moeten zijn. Dat is naar onze standaard helemaal niet slecht. Maar het is nog niet de refuge waar wij heen willen, dat is nog 1u15 verderop. Kort nadat we de refuge Nant Borrant voorbij zijn lopen we het bos uit en zien we in de verte de hut waar wij heengaan: Refuge de la Balme. Ook houdt de klim er voorlopig mee op en over een nagenoeg vlak pad voelt het bijna als een wandeling in het park. Tegen de tijd dat het pad weer tussen de bomen loopt begint het ook weer te klimmen, maar nu zijn we bijna bij de hut. Dat was zeker geen 1u15 lopen en na exact 3 uur lopen bereiken we de refuge. Dat is voor het eerst dat we echt in dezelfde tijd lopen als het boekje zegt....we mogen de datum wel opschrijven. Bij de refuge vragen we waar de bivakzone is en dat is helaas op best wel een afstandje van de hut. We vragen ook of we tot 19 uur moeten wachten met de tent neerzetten (in natuurparken in Frankrijk mag je alleen bivakkeren tussen 19 en 9 uur) maar de vriendelijke blonde dame van de hut zegt dat de bivakzone bij de hut hoort en we dus de tent kunnen neerzetten. Prima, we lopen er heen, zoeken een vlak stukje en zetten de tent neer. De tent staat dus nog nauwelijks als er uit het niets een pickup stopt en er een parkwachter uitkomt. We mogen de tent dus ABSOLUUT niet neerzetten voor 19 uur en hij wijst op het bordje met de regelementen. Ik leg uit dat ik weet hoe het werkt maar dat we echt bij de hut hebben gevraagd en wat ze ons hebben verteld. Ok, nou, dan krijgen we geen boete maar dan moeten we wel nu de tent plat gooien. Dus terwijl hij weer naar de auto loopt trek ik de stokken uit de tent waardoor deze inderdaad weer plat ligt. Het idee was om de tent neer te zetten, alles er in te gooien en dan wat te gaan drinken bij de refuge, maar daar komt dus niks van omdat alles nu los buiten ligt en we hebben geen zin om alles in te pakken en weer met de rugzak op naar de refuge te lopen. Dus gaan we maar omstebeurt douchen, Lupita eerst. Bij terugkomst verteld ze dat ze heeft geklaagd over wat er gebeurt is en het antwoord was dat het echt heel uitzonderlijk is dat er een parkwachter langs kwam, en meestal kan het ze ook niet veel schelen dat je je tent te vroeg neerzet. He, wacht eens, eerst zij je dat we de tent mogen neerzetten en nu zeg je dat we hem konden neerzetten omdat er toch nooit gecontroleerd wordt. Dat is dus niet hetzelfde. Er komen meer mensen aan op de bivakzone en we vertellen over de parkwachter. Iedereen besluit om dus maar even te wachten met de tent opzetten en blijft dus naast zijn of haar rugzak zitten. Aangezien het diner om 18:30 is is het niet echt een optie om pas na 19 uur de tent op te bouwen. Bovendien is om een uur of 17 de zon achter de bergen verdwenen en begint het toch wel fris te worden. Dus om 18:15 steek ik de stokken weer in de tent, richt 'm op en gooi de matrassen en slaapzakken naarbinnen. Dit is het sein voor iedereen om hetzelfde te doen en om 18:30 staat de bivakzone vol tentjes. Het diner duurt niet zo lang als verwacht dus we hadden na het diner nog bij daglicht de tent kunnen neerzetten, maar ik ben blij dat we toch niet zo lang gewacht hebben. |
     |
|||
|
|
||||
Download track ConBal.gpx