dinsdag 26 juli 2022
| Afstand (km) | 12 km | |||
| Afstand (tijd) | 4 uur | |||
| Stijging / Daling | 450m / 730m | |||
| Verhard / Onverhard | 30% / 70% | |||
| Landschap |
|
|||
| Weer |
 32° 1 Bft
|
|||
|
|
||||
|
De derde dag van onze 3-daagse start van dit jaar. We zijn met de hoteleigenaar overeengekomen dat we al om 6:30 kunnen ontbijten opdat we tijd hebben om onze spullen te pakken en dan om 8:00 de bus naar Pian del Colle te nemen, waarvandaan we dan weer de bus naar Les Granges kunnen nemen. We hebben dus alles geregeld en nemen inderdaad de bus om 8:00 zoals verwacht. Wat dan niet zo gepland was, is dat de eerste bus naar Les Granges om 9:00 gaat en niet om 8:30 zoals op internet was aangegeven. Waarom dat zo is ... dat weet niemand. En dus moeten we 35 minuten wachten. Een half uur later komt de volgende bus vanuit het centrum en nu zitten er een hele hoop wandelaars in. In ieder geval 3 stellen en een groep van 7-8 Argentijnen. Wij weten dat de pendelbus naar Les Granges maar 8 zitplaatsen heeft dus dat wordt nog een gevechtje om in de bus te komen. Dus als het bestelbusje arriveert zorgen we dat we vooraan staan, maar één van de Italiaanse stellen heeft al bij de chauffeur aangegeven dat wij er het eerste waren, en zijzelf als tweede. Dus zonder discussie stappen wij en de 3 stellen in en blijft de groep Argentijnen achter. Zij moeten een half uur wachten op de volgende bus. Het is natuurlijk te verwachten dat in de eerste en laatste bus meer mensen mee willen en dus zou het logisch zijn om dan een grotere bus te in te zetten. Maar goed, er gaat in ieder geval een bus. En zo stappen we om 9:15 uit in Les Granges en beginnen meteen aan de klim naar Col des Thures. Waar het gisteren warm en steil was blijkt de klim van vandaag rustig draaiend en kerend omhoog te gaan door het bos. We vetrekken tegelijk met 2 oudere dames vergezeld van een heer en de dames hebben nogal veel te kletsen waardoor de heer steeds 50m voorop loopt. Ze klimmen wel een stuk sneller dan wij en we kunnen ze een paar haarspeldbochten boven ons horen praten en praten en praten. Maar ja, al dat gepraat verbruikt zuurstof en ze hebben steeds meer mini-pauzes nodig (waarin ze gewoon doorpraten) en zo lopen we hen weer voorbij. We lopen nu het bos uit en met een laatste korte klim staan we nu op een heel open plateau met een meertje dat deze keer wel water heeft: Lac des Thures. We besluiten een korte pauze te nemen en wat te eten aangzien we hier heel fijn kunnen zitten met een koele wind en uitzicht over het meertje. Voor de afdaling hebben we wel enige zorgen gezien de steile gedeeltes van gisteren. Vandaag begint de afdaling weer heel rustig door de weilanden voordat het pad over de rand valt de Clarée vallei in en die afdaling zou wel eens vervelend kunnen zijn. Maar als we op dat punt aankomen blijkt het een goed onderhouden pad te zijn. Natuurlijk is het wel wat steiler hier en daar en 2 dames die beiden met een paard aan de hand ons voorbij willen waardoor we ons half in een boom moeten persen zorgen voor een kleine uitdaging, maar verder zijn we best blij met dit pad. Niet ver van een indrukwekkende zandsteenpiek splits het pad zich. Naar rechts was voorheen de GR5: het pad daalt verder tot aan een beek en volgt dan over een oud houtvesterspad de beek tot Roubion. Maar sinds dit jaar gaat de GR5 op de splitsing rechtdoor over een smal pad dat pas op het eind flink daalt. Oude pad of nieuwe pad...wat doen we? Het oude pad klinkt toch aantrekkelijker en dat doen we dus. De afdaling naar de beek is niet moeilijk en daar begint inderdaad een oude bosweg. De beek kan nogal wild zijn gezien de grote keien en wat verder stroomafwaarts heeft met dat geprobeerd te beteugelen met een grote overlaat die de weg onderbreekt. Dat zal dan wel de reden zijn dat de GR5 hier niet meer langs loopt, maar da's nu een beetje laat. En dus moeten we voorzichtig 2-3 meter naar beneden de droge beekbedding in en dan aan de andere kant weer de steile oever op. Gelukkig stond er geen water. Het kost wat moeite, maar we zijn weer onderweg. We lopen nu Roubion binnen en komen daar weer op de echte GR5 uit. Precies daar staat een bankje in de schaduw en aangezien mijn buik roept om voedsel gaan we voor nog een mueslireep. We hebben tijd zat om in Plampinet aan te komen. Het laatste uur lopen is door het dal van de Clarée en dat is voornamelijk erg warm door het bos zonder dat we schaduw hebben. We komen in Plampinet aan en vinden het enige plekje schaduw in de buurt van de parkeerplaats om daar een half uur te wachten op onze taxi die ons naar de camping brengt. We komen met de taxichauffeur overeen dat hij ons op donderdag om 7:00 's ochtends bij de camping weer ophaalt om ons terug naar Plampinet te brengen zodat we verder kunnen lopen. Maar nu eerst een snelle douche en ons organizeren want om 16:45 is er een bus naar Modane en we moeten nog onze auto ophalen daar. En jawel, deze keer komt de bus inderdaad zodat we 3 uur later weer terug zijn op de camping, maar nu met de auto. Uiteindelijk liep het dus allemaal gesmeerd, afgezien van die 63 euro tol dan. |
    |
|||
|
|
||||
Download track GraPla.gpx