Het Traject der Ardennen zijn we in mei 2014 begonnen om in augustus 2014 in Gilsdorf aan te komen.
Oorspronkelijk was de gedachte om vanaf Visé de rugzak op te binden en met bagage van camping naar camping te lopen. Echter, in verband met een spierblessure hebben we dat voorlopig nog even niet gedaan. Met wat kunst en vliegwerk en veel gezoek op internet hebben we besloten om de tent centraal op de camping in Spa neer te zetten en dagelijks met openbaar vervoer naar begin- en eindpunt van die dag te reizen om zo de etappes zonder bagage te kunnen lopen. Dit lukt bijna voor het hele stuk tot de Luxemburgse grens, maar in het Duitstalige deel van Belgie is het openbaar vervoer wat sporadisch en dus besloten we daar om wel één dag met bagage te lopen.
In augustus 2014 zijn we vanuit Leithum weer verder gegaan. De eerste 2 dagen met bagage omdat er langs het noordelijke deel van de Our (ten noorden van Rodershausen) eigenlijk geen openbaar vervoer is. Daarna, vanaf Obereisenbach, kunnen we nog 2 dagen zonder bagage lopen naar Gilsdorf. Dat is ook wel nodig ook, want de etappe van Obereisenbach naar Vianden blijkt dusdanig lang en inspannend dat we dat nooit gehaald zouden hebben met volle bepakking.
Uiteindelijk zijn we op 11 augustus 2014 in Gilsdorf aangekomen en is daar ook het Traject der Ardennen mee afgerond.
Wat vonden we nou het mooiste deel? Dat is natuurlijk moeilijk te zeggen, want soms geniet je niet van mooie stukken omdat je gewoon een slechte dag hebt, en andere dagen geniet je dubbel omdat het lopen bijna vanzelf gaat.
- De eerste 2-3 dagen is eigenlijk nog geen Ardennen. Veel huizen en landbouw en weinig bos. Er zitten aardige stukken tussen, maar het is weinig spectaculair
- Van Banneux tot Vielsalm is wat we van de Ardennen verwachtten met veel bos en soms diepe dalen. Het traject van Spa naar Stavelot vonden we erg mooi en afwisselend.
- Van Vielsalm naar de Luxemburgse grens is weer totaal anders. Veel opener landschap met veel weilanden en hele wijdse vergezichten. Erg leuk om te lopen.
- Van de Luxemburgse grens naar Gilsdorf is het voornamelijk keren en draaien om maar niet langs een grote weg te hoeven lopen. Dat leidt vaak tot veel klimmen en lussen waarbij je uiteindelijk maar weinig opschiet. Er zitten mooie stukken tussen, vooral het eerste deel tot Dasbourg-Pont, maar verder heb je eigenlijk altijd wel ergens een grote N-weg in het vizier.
|
|
|