donderdag 28 juli 2022
| Afstand (km) | 17 km | |||
| Afstand (tijd) | 6 uur | |||
| Stijging / Daling | 1125m / 755m | |||
| Verhard / Onverhard | 10% / 90% | |||
| Landschap |
|
|||
| Weer |
 33° 1 Bft
|
|||
|
|
||||
|
Gisteren even een rustdag genomen en onder andere de was gedaan, maar nu gaan we weer aan de wandel. Maar nu met alleen een dagrugzakje aangezien we vanavond weer terug op de camping komen. Zoals overeengekomen staat de taxi om 7:00 voor de ingang van de camping en brengt hij ons naar Plampinet. Zoals de taxichauffeur het zo mooi zegt: "nu begint het afzien". Ach, afzien is een groot woord. De klimn begint met een 4x4 gravelweg die in haarspeldbochten omhooggaat. Rustig klimmend en niet te steil. Wanneer de weg een nauw zijdal indraait wordt het zelfs bijna vlak. We passeren een oude bunker en een klein kappelletje (Oratoire St.Roch) voordat het dal weer wijder wordt en komen uiteindelijk bij een groepje chalets uit: Les Acles. Er staan hier wat tentjes op een veldje dus blijkbaar mag je hier overnachten. Maar wij gaan verder door het riviertje over te steken en weer het bos in te gaan. De klim wordt nu serieus steil, en wat veel vervelender is: vliegen! Gedurende een half uur lopen we in een wolk van vliegen en pas als we boven de boomgrens uitkomen raken we ze weer kwijt. Het laatste deel van de klim is door een klassiek gletscherdal met een steil gedeelte op het einde om op de pas te komen die bovenaan de vallei ligt: Col de Dormillouse in dit geval. Het uitzicht is prachtig, maar we zijn er nog niet helemaal. In plaats van dat we weer afdalen aan de andere kant volgen we de helling over een niet al te eng balkonpad totdat we de laatste klim maken naar een iets hogere pas: Col de la Lauze. Een aardige medewandelaar biedt aan om een foto van ons te maken terwijl op de achtergrond 2 Nederlanders proberen lunch klaar te maken. De afdaling begint een beetje eng omdat het net voelt alsof je over de rand stapt het ravijn in, maar na de eerste 100m met een dubbele haarspeldbocht gaat het al minder steil. En eigenlijk blijft het gewoon heel rustig naar beneden gaan tot Montgenèvre aan toe. Het is wel een hele lange afdaling en hoe verder we dalen des te warmer het wordt, maar afgezien van dat we knapperig gebakken worden door de zon gaat het eigenlijk heel makkelijk. We komen aan in Montgenèvre ongeveer 10 minuten te laat om de 14:10 bus naar La Vachette te pakken en nu moeten we dus wachten op de 17:30 bus. En ja, wat doe je dan als wandelaar na een lange dag? Precies, je pakt een terrasje en bestelt een grote Panaché met een pannekoek met bosvruchten. Het leven is nog niet zo slecht. |
        |
|||
|
|
||||
Download track PlaMon.gpx