woensdag 13 september 2023
| Afstand (km) | 12 km | |||
| Afstand (tijd) | 4.5 uur | |||
| Stijging / Daling | 940m / 215m | |||
| Verhard / Onverhard | 30% / 70% | |||
| Landschap |
|
|||
| Weer |
 25° 0 Bft
|
|||
|
|
||||
|
Gisteren was eigenlijk alleen afdalen, en dus mogen we vandaag weer voornamelijk klimmen. En aangezien we dat liever doen, zou het vandaag een
lekkere wandeldag moeten worden. Gisteravond zagen we ook voor het eerst deze vakantie dat de lucht in de middag minder blauw was en wat meer gesluierd en dat betekent meestal wel dat er een verandering van het weer aankomt. En inderdaad, afgelopen nacht heeft het een beetje geregend en nu in de morgen is het zwaar bewolkt waar slechts af en toe de zon een beetje doorheen schijnt. Maar het is nog wel gewoon 25 graden en met de hoge luchtvochtigheid voelt het plakkerig aan. Maar goed, dat is redelijk typisch septemberweer: gedurende de zomer gaat de temperatuur langzaam naar beneden en de luchtvochtigheid langzaam omhoog. Lang geleden, toen ik nog een vakantiefietser was, legde een Duitse medefietser me eens het fietsweer in Zuid-Frankrijk uit als "in juli wordt je gebakken, in augustus gestoofd en in september gestoomd". Nou, we zijn dus nu van stoven naar stomen gegaan. Maar goed, vanuit St.Sauveur volgen we de oude weg naar Rimplas. Het eerste stuk is zelfs een asfaltweg naar de kapel St.Roch. De kapel zelf ziet er niet heel oud uit en is gesloten dus we kunnen niet zien hoe oud en historisch het vanbinnen eigenlijk is. Na de kapel verandert de weg naar een smalle betonweg met groeven overdwars. Dit is in Frankrijk ongebruikelijk voor een openbare weg. In Spanje, en dan voornamelijk in Baskenland, Cantabrië en Asturië zie je dat wel, en meestal zijn het idioot steile wegen waar ze schaamteloos het hele peleton van de Vuelta a Espana overheen jagen. Maar na een huis dat nu in 2023 nog in aanbouw is houden we links aan en lopen we over een halfverharde bosweg. Het eerste stuk is nog prima te doen met een 4x4, maar op een gegeven moment is het niet meer dan een smal paadje hoewel het duidelijk is dat het pad ooit wel breder geweest is. We blijven de berghelling volgen terwijl we langzaam klimmen. Een eindje verder wordt het weer een 4x4 bosweg, maar het is wel duidelijk waarom er een nieuwe weg gemaakt is: deze oude weg ligt vol met stenen en er staan een aantal waarschuwingsborden voor vallend gesteente. Niet echt geschikt als doorgaande weg. Maar voor ons is het een prettige weg, niet te steil en voldoende schaduw en voor dat we het weten zijn we in Rimplas. Tijd voor een vroege lunch dus. Vanaf Rimplas moeten we een tijdje dalen, en weer lijkt het er op dat het een oude weg is hoewel deze in slechtere staat verkeerd dan de klim die we net hebben gedaan. Maar goed, het gevolg is dat de afdaling niet zo moeilijk is. We gaan over een oude stenen brug, kruisen de hoofdweg tussen de valleien van de Tinée en de Vésubie en steken nog een oude stenen brug over om zo op het laagste punt te komen. Dus vanaf hier weer klimmen, naar La Bolline. Maar daarmee is de pret wel over, want de klim is erg steil over een heel onregelmatig pad dat onder een dikke laag dode bladeren schuil gaat waardoor we de stenen en gaten in het pad nauwelijks kunnen zien. Het voelt meer als een herfstwandeling dan zomer. We lopen La Bolline binnen en passeren achterlangs een middelbare school waarna de weg een asfaltweg wordt. Dat maakt 'm niet minder steil: het blijft gewoon doorklimmen tot het tweede dorpje van Valdeblore: La Roche. Pas hier worden de stijgingspercentages minder, maar we hebben onze energie wel verbruikt ondertussen dus we kunnen er niet echt van profiteren. We lopen door de velden en bewonderen de flink grote huizen totdat we op de camping aankomen. Een half uur sneller dan wat het wandelgidsje aangeeft. |
        |
|||
|
|
||||
Download track StSStD.gpx