vrijdag 23 juli 2021
| Afstand (km) | 16 km | |||
| Afstand (tijd) | 7 uur | |||
| Stijging / Daling | 1290m / 530m | |||
| Verhard / Onverhard | 20% / 80% | |||
| Landschap |
|
|||
| Weer |
 24° 3 Bft
|
|||
|
|
||||
|
We hadden al moeite om uit bed te komen toen we de auto in Tignes gingen neerzetten, maar vandaag moeten we nog een uurtje vroeger op. Het is dus ook nog nauwelijk licht als om half 6 de wekker afloopt en we snel iets ontbijten om zo om half 7 van de camping weg te rijden richting Val d'Isère. We nemen vandaag dezelfde bus als toen we de auto in Tignes parkeerden, maar nu van Val d'Isère naar Tignes en die bus vertrekt om 8:15 vanuit Val d'Isère. We komen er nog voor 8 uur aan en hebben dus alle tijd om de auto te parkeren en naar de Gare Routière te lopen. Merkwaardig genoeg kan je bijna alle bustickets online kopen, maar nou net niet het stukje van Val d'Isère naar Tignes, dus dit moeten we bij de chauffeur afrekenen: 7 euro per persoon, best veel voor wat nog geen half uur met de bus is. Ok, in vergelijking met de 13.50 Euro p.p. van Tignes naar Bourg-Saint-Maurice valt het misschien nog wel mee. Om nog geen kwart voor 9 staan we Tignes bij de toeristeninfo en kunnen we op weg. Een klein stukje door Tignes en dan eigenlijk meteen omhoog. Daar gaat het natuurlijk al verkeerd, want zo'n beetje op de route staat een ponyverhuurbedrijf en daar kan je links langs en rechts langs en de wegwijzer wijst duidelijk naar links....wat de verkeerde richting is. Weer terug dus en aan de andere kant er langs en dus meteen omhoog. We hoeven maar 150m te stijgen, maar op de vroege morgen (voor ons dan toch, we zijn geen ochtendmensen) valt het wat tegen. De klim is behoorlijk stenig maar verder niet steil of zo. De jasjes gaan uit en niet veel later staan we op de Pas de la Tovière. Het is eigenlijk een brede grasvlakte waarvandaan het pad nu langzaam daalt. We worden door diverse wandelaars ingehaald, maar bij de splitsing iets verderop gaan die allemaal rechtdoor naar de top van de Tovière terwijl wij linksaf slaan richting La Daille. De GR5 daalt heel rustig hier door een ondiep dal en je zou bijna vergeten dat dit een druk skigebied is. Het laatste stuk afdalen naar La Daille is dan wel weer behoorlijk steil en ook komen de ontsierende skiliften helaas weer in beeld. Beneden langs de rivier houden we een korte etenspauze voordat we naar het centrum van Val d'Isère lopen. We willen even bij de toeristeninfo langs, want hun website zegt dat er een shuttlebus is naar de Col de l'Iseran, maar behalve die opmerking is er niet veel informatie. Op een andere website vond ik wel tijden, maar ik wil dat graag even bevestigd hebben. En dus staan we in de rij bij de balie van de toeristeninfo, om vervolgens te horen dat die shuttlebus er wel is, maar alleen op donderdagen. En laat het nou vandaag vrijdag zijn.... Teleurgesteld lopen we weer naar buiten om even te gaan zitten. De auto staat hier vlakbij en eigenlijk zit het er dus op voor vandaag, want doorlopen naar de Col de l'Iseran heeft weinig zin als je niet terug kan komen. Tenzij we het risico willen nemen om te gaan liften terug. Lupita stelt voor om eens te vragen wat een taxi vanaf de col naar Val d'Isère zou kosten, misschien is dat een optie? Dus weer terug in de rij en als het onze beurt is vragen we of de dame van de toeristeninfo kan helpen met het bellen van een taxi. Dat kan, en het is mogelijk om ons te laten oppikken door een taxi voor het bedrag van 50 euro. Ik kijk opzij of vrouwlief dat goedvindt, maar die heeft al ja gezegd en zo regelen we dat er om 17 uur een taxi ons ophaalt op Col de l'Iseran om ons terug te brengen naar Val d'Isère. Het is nu bijna 13 uur, dus we hebben 4 uur voor een klim die volgens het wandelboekje 3h10 duurt. We kunnen dus niet al te veel tijd verliezen. En zo gaan we meteen op weg. We lopen het dorp uit en de weg stijgt langzaam richting het bos. Dat langzaam gaat in het bos wel over, het pad wordt meteen behoorlijk steil en bovendien is men niet erg scheutig met de bewegwijzering. Ik heb op de GPS wel een track staan met hoe de GR5 zou moeten lopen, maar op een bepaald moment zitten we toch wel ver van die track af, want die zou rechts van ons een stuk hoger moeten lopen. We krijgen twijfels en besluiten een stukje terug te lopen naar waar we nog op de track zaten. Maar nog voor dat we volgens de GPS weer op het goede spoor zitten komen we bij het de laatste wegwijzer aan die toch echt aangeeft dat we goed zaten. Dus toch maar weer hetzelfde pad op, voor niks teruggelopen (en afgedaalt). Hadden we maar iets verder doorgelopen, want iets van 20 meter na het punt waar we besloten terug te keren maakt het pad een haarspeldbocht naar rechts en klimt richting wat volgens de GPS de GR5 zou moeten zijn. En ja, een stuk hoger komen we weer op een T-kruising uit waar we rechtsaf moeten...en we weer op de GPS track zitten. We lopen nu langs een skihelling omhoog en het gaat hier echt bloedsteil. Af en toe zigzagt het pad om zo wat minder steil te klimmen, maar andere stukken is het gewoon de kortste weg omhoog. We moeten dus regelmatig even stoppen (de zogenoemde "mini-break") om ademhaling en hartslag tot rust te laten komen want het is pufjeswarm. Eindelijk lopen we dan het bos uit en krijgen we wat wind; dit maakt het in ieder geval een stuk minder warm en benauwd. Het gaat er echter nog niet minder steil om. Na nog een flink stuk stijgen komen we dan uiteindelijk op de D902 uit. Hier moeten we even gaan zitten, wat eten en een slokje drinken. Dit was een zwaar stuk en op de kaart hebben we pas een kwart tot een derde van de afstand afgelegd. Maar een blik op de hoogtemeter leert dat we al boven de 2300 meter zitten, dus qua hoogtemeters zijn we al halverwege en we zijn pas 1.5 uur bezig. Dat geeft moed dat we zonder problemen op tijd boven zullen zijn. We volgen de weg een klein stukje naar beneden en gaan dan aan de andere kant verder. Het pad is nu inderdaad aanzienlijk minder steil, maar anderzijds beginnen we de hoogte wel te voelen. We steken met een bruggetje de Ruisseau de l'Isèran over en besluiten daar wat koud water uit de beek in ons gezicht en over ons hoofd te gooien om wat af te koelen. Dat helpt en verfrisd klimmen we weer verder. Iets verderop staat een merkwaardig soort pyramidevormige zuil, geen idee wat het is en het staat ook niet langs de weg of zo, het staat er gewoon. Vanaf hier klimt het pad nog maar heel lichtjes, maar we zitten ondertussen wel op 2550m hoogte dus heel snel gaat het niet meer. Bij de volgende skilift (Téléski du Col) heb ik weer wat energie nodig, dus even een pauze en 2 mueslibars naarbinnen gooien. Deze pauze doet ons echt goed, want vanaf hier lopen we in 1 stuk door naar boven zonder pauzes. Het gaat langzaam door de hoogte, maar het gaat. Bij de laatste haarspeldbocht van de D902 is het even steil om de weg op te komen, maar dan zien we de pas liggen en lopen we met een lusje via de parkeerplaats er heen. Natuurlijk moeten we even op de foto, dus we wachten onze beurt af tussen alle fietsers en motorrijders. Een aardige fietsers biedt aan ons samen op de foto te zetten als wij van hem dan weer een foto willen maken, dus dat doen we natuurlijk. Vervolgens krijgen we een hele wachtrij van fietsers die graag willen dat we ze op de foto zetten...ho,ho, niet allemaal tegelijk. Maar goed, ik zet nog een paar fietsers op de foto en dan lopen we richting de bar voor een koude cola en een stuk taart. Het is 16:15, dus we zijn ruim op tijd voor de taxi en hebben de klim gedaan in nauwelijks meer tijd dan wat de wandelgids aangeeft. Top! Om tien voor vijf arriveert de taxi en op het gemakje rijdt hij terug naar beneden, onderweg wat tekst en uitleg gevend over wat we zien. Als we zien hoe diep beneden ons Val d'Isère ligt kunnen we nauwelijks geloven dat we dat allemaal geklommen zijn. En zo staan we een half uur later bij de auto om terug te rijden naar Nancroix. Morgen gaan we ons basiskamp verplaatsen van Nancroix naar Termignon (Val-Cenis). |
         |
|||
|
|
||||
Download track TigIse.gpx