Tintesmillen - Obereisenbach
 woensdag 6 augustus 2014 		0557 km
Afstand (km) 16 km
Afstand (tijd) 4.5 uur
Stijging / Daling 506m / 550m
Verhard / Onverhard 45% / 55%
Landschap
Weer → 24° 4 Bft

De volgende morgen komt om 8 uur de bakker luidt toeterend de camping op en dus wordt het tijd om op te staan. Het zit potdicht van de mist maar de zon probeert er al door heen te komen. We slaan wat croissantjes en broodjes in gaan in het natte gras ontbijten. De zon komt langzaam door en we pakken in.

Tegen de tijd dat we vertrekken is het al behoorlijk warm maar gelukkig lopen we voornamelijk onder de bomen. Echter, waar het pad gisteren vlak was langs de rivier gaat het nu op en af over smalle paden met veel hardnekkige boomwortels dus we schieten aanzienlijk minder snel op dan gisteren. Dat duurt tot Dasbourg-Pont waar de route het asfalt op gaat. We besluiten voor de lunch hier neer te strijken en hé, er is een restaurant. We delen dus een friet-met-braadworst en bewaren ons brood voor later (en ja, we kunnen hier alléén contant betalen).

Waar we eerst nog over bospaden liepen, lopen we nou ineens langs de N10 naar Rodershausen en verder. Da's effe wennen. Na het dorp moeten we rechts omhoog, maar waar de kaart zegt dat we omhoog moeten staat een bordje dat we nog verder langs de N10 moeten. Nou ja, de bordjes zijn leidend, dus verder rechtdoor. En ja, 50m verder staat nog een bordje, dus we hobbelen nog even door langs de N10 (die overigens niet echt veel verkeer heeft). Zo een kwartiertje verder bedenken we ons dat we al een tijdje geen bordje meer hebben gezien. Een heel stuk terug was wel een asfaltweggetje naar rechts, maar daar stond geen aanduiding...het zou toch niet? We kijken op de kaart en concluderen dat we daar waarschijnlijk wel in hadden gemoeten maar we weten ook zeker dat dat dus niet aangegeven stond. Wat doen we? Kilometer teruglopen? De route komt net na Kohnenhaff weer terug op de N10 en dus is doorlopen langs de N10 nu korter dan teruggaan. We lopen dus door langs het asfalt en troosten ons met de gedachte dat we in ieder geval een steile klim omzeilen. We passeren de camping Kohnenhaff die er op zich wel aantrekkelijk uit ziet mét restaurant, maar het is nog wat vroeg en aangezien het lekker wandelweer is gaan we toch maar door naar Obereisenbach.

Een stukje voorbij de camping komt de GR5 weer op de N10 uit en 20 meter verder gaat-ie ook meteen weer van de N10 af. We klimmen steil omhoog door het bos naar een uitzichtspunt. Nog niet eens halverwege horen we een bekend ruisend geluid. Regen? Maar we hadden niet veel meer dan wat hoge sluierbewolking? Tja, nou ja, misschien een buitje....kan gebeuren. We klimmen verder en aangezien we onder de bomen lopen valt het wel mee.

Het uitzichtspunt is een grote teleurstelling. Niet omdat het regent, maar omdat je gewoon tegen het bladerdak aan staat te staren. In de winter zie je ongetwijfeld mooi het dal, maar nu kijk je tegen een groene muur aan. We wachten een minuut of 10 of het droog wordt, maar de regen blijft gestaag vallen hoewel het wel wat lichter wordt. Dan toch maar verder. Zolang het pad door het bos loopt valt het wel mee.

Het pad loopt over een soort graat door het bos en daalt rustig met hier en daar steilere stukjes die behoorlijk glad beginnen te worden door de regen. Uiteindelijk dalen we flink en komen nét voor de eerste huizen van Obereisenbach weer op de N10 uit. Eenmaal uit het bos blijkt het toch wel flink te plenzen, maar we zijn nu al nat dus een regenjas kan ook weinig meer doen. We weten dat er in Obereisenbach een biker-hotel is, en hoewel we geen motorrijders zijn wil vrouwlief toch wel eens kijken of ze misschien een kamer vrij hebben in plaats van een tent op te zetten in de regen. Maar helaas, bij het hotel aangekomen is het "gesloten ivm familiebezoek". Lekker dan, zo in het hoogseizoen. En ze missen behoorlijk klanten, want in de paar minuten die we er staan om te bedenken wat we gaan doen komen er diverse motorrijders langs die ook zien dat het hotel gesloten is.

Dan maar door naar de camping. Dat kan via het weggetje dat voor het hotel langs loopt, maar de GR5 gaat iets omhoog langs de grote weg naar Hosingen om na de kapel linksaf te slaan. We lopen daar in, het stijgt behoorlijk, en het pad draait naar rechts om weer terug te keren naar de weg naar Hosingen. Da's niet de bedoeling! We zouden ergens linksaf moeten slaan, maar we zien alleen een bloedsteil modderig paadje naar links en er staat geen enkel bordje dat we daar in zouden moeten. Dan toch maar weer terug naar het hotel en de asfaltweg afdalen. Vlak voor dat we weer terug op de N10 komen bij de campings komt de GR5 er van rechts weer bij. Waarschijnlijk was het dan toch dat steile modderpaadje....maar er stond dus geen bordje.

We kiezen voor de camping naar links als we op de N10 aankomen. Het is wat triestig en stil zo in de regen en de dame aan de receptie is niet erg toeschietelijk. De camping kost 23 euro (tjakka!) en we moeten 25 euro borg betalen voor de sleutel van de douche. We vragen of ze ook iets overdekts hebben om te slapen, een huisje of een caravan of zo. Dat is er, maar kost voor 1 nacht maar liefts 70 euro. Lupita gaat door het plafond, want voor 70 euro slaap je bijna in een hotel. En bovendien...ja hoor...je kan dus alleen maar contant betalen. Onze voorraad contant geld trekt sowieso die 70 euro niet meer dus het wordt hopen op een droog moment om de tent op te zetten. En zo zitten we dik een half uur naar de regen te staren.

Net na zessen krijk ik een helder moment: was er geen bushalte iets verderop langs de weg? Ach, het is na zessen en het is zomervakantie, dus er rijdt vast niks meer. Maar goed, nog 10 minuten later trek ik dan toch maar de regenjas aan om te gaan kijken. En wat blijkt, in 4 minuten vertrekt dus de laatste bus van de dag naar Clervaux! Sjips, 4 minuten, terugrennen naar de camping om de rugzak op te halen? Haal ik dat? Ik besluit Lupita te bellen en vertel van de bus. "Blijf daar en hou de bus tegen! Ik kom!" is wat ik terugkrijg. En daar komt ze aan, mijn rugzak op de rug en die van haar op de buik. Bij elkaar toch tegen de 30 kilo. En de bus is strak op tijd en compleet leeg. De kaartjesautomaat doet het niet dus we hebben een gratis rit naar Clervaux met een erg gezellige chauffeur. En zo komen we aan op station Clervaux waar de trein naar Luxemburg al klaar staat. Weet je wat? We pikken gewoon de auto op in Ettelbruck en zoeken dan op ons gemak een hotelletje. Dus we duiken de trein in zonder kaartje (geen tijd) en rijden naar Ettelbruck. We worden niet gecontroleerd dus wederom een gratis rit. Ondertussen even geinternet en in Diekirch is nog een hotel met kamers vrij. Zo gezegd zo gedaan: auto opgepikt en naar Diekirch gereden. Zo zitten voor 80 euro heerlijk in Hotel Beau Sejour in Diekirch met een puik restaurant. Niet helemaal de planning...maar goed.




Klik voor grotere kaart

Download track TinObe.gpx