Een nieuwe dag en hopelijk heeft de korte etappe van gisteren het beoogde doel bereikt dat we nu wat meer training hebben voor deze langere etappe. We ontbijten redelijk snel maar uiteindelijk is het toch nog 8:30 voordat we echt op pad gaan. We moeten terug naar het centrale plein en dan verder de asfaltweg een tijdje volgen. In de schaduw is de temperatuur best ok, maar als we een stukje in de zon lopen kunnen we de zon al voelen branden. We passeren de gite van Tavernes en verlaten de weg terwijl we wat afdalen om de weer de Charmaix beek over te steken. Meteen aan de andere kant gaat de 4x4 track steil omhoog langs het gehucht Les Herbiers en dit blijft zo doorgaan door het bos. Er zijn een paar momenten van rust, maar het grootste deel van de track is gewoon heel steil tot vlak voor het volgende gehucht: Le Lavoir. Hier komen we terug op de weg voor de auto's met nog een paar honderd rustig klimmende meters te gaan naar Le Lavoir.
Het gehucht is eigenlijk groter dan we dachten met zo'n 10-12 huizen en een klein barretje dat echter nog niet open is. Ik besef me ineens dat we voor morgen nog een taxi moeten regelen om ons van onze eindbestemming (Plampinet) terug naar de camping te brengen. Ik heb mobiele ontvangste hier dus ik bel maar eens. En inderdaad, in mijn beste Frans regel ik een taxi voor morgen om 15:00 vanaf de parkeerplaats naast de brug in Plampinet. Ze schrijven mijn naam op endat is het.
Nou kunnen we weer door en na het korte wat vlakkere deel hier gaat het meteen weer met frisse tegenzin omhoog. In slechts een kleine afstand gaan we 150m omhoog naar 2100m waar we nu in La Losa uitkomen. Dit zou weer een gehucht moeten zijn, maar in de praktijk is het slechts 2 huizen die wat verder van elkaar vandaan staan. Het landschap is opener nu en het voordeel daarvan is dat we wat wind hebben en dat is met deze warmte wel zo prettig.
Nog voordat we de boerderij La Replanette bereiken komen we op een splitsing uit waarbij voor beide wegen staat aangegeven dat het de GR5 is naar Col de la Vallée Etroite met ook nog dezelfde afstand en tijd. Maar de rechtertak lijkt eerst wat te dalen, en wat je daalt moet je later ook weer stijgen en dus gaan we voor de linker weg. We passeren nu La Replanette en de 4x4 track wordt nu gewoon een enkel pad. Vanaf hier tot de bergpas gaat het op en neer zonder dat we nog veel hoogte winnen. En zo komen we op Col de la Vallée Etroite aan, de eerste pas van dit jaar. Het meertje op de pas staat droog en is nu een verzameling keien en koeienpoep. Het is duidelijk een hele droge zomer.
We houden hier een korte stop voor de lunch en beginnen dan aan de afdaling. De eerste kilometer loopt lekker makkelijk door, maar dan duikt het pad naar beneden naar de Plaine de Taverne. Dit stuk is erg steil en rotsig en we dalen maar heel langzaam. Eenmaal beneden op de vlakte krijgen we weer een lang stuk dat maar heel geleidelijk daalt en dus lekker doorloopt. Hier worden we door een Italiaanse dame ingehaald die ons vraagt of dit echt het pad naar Les Granges is, en dat is het. Ze lijkt niet erg overtuigd en zegt dat ze doorloopt, maar als ze het niet meer zeker weet wel op ons wacht dan. Dan hoop ik dat ze geduld heeft, want wij zijn heeeele langzame dalers.
Net voorbij een kleine vijver ligt een tweede steile en rotsige sectie. Bovenaan staan we op een plateau en kunnen we in de verte Les Granges zien en dat lijkt nog zo ontzettend ver dat Lupita een diepe zucht slaakt met de vraag wanneer we daar dan aan gaan komen. Maar één ding tegelijk: eerst dit ellendige rotsige steile stuk afdalen. Daarna wat minder steil naar de brug (Pont de la Fonderie) en over de Vallée Etroite beek. Vanaf hier daalt het dan heel rustig af en we zien ook meer mensen op het pad, dus het kan nooit ver meer zijn.
Om net voor 16:00 uur komen we in Les Granges aan en moeten we de pendelbus zien te vinden naar Pian del Colle in Italie, waarvandaan we dan weer een gratis bus naar het centrum van Bardonnecchia kunnen nemen omdat we daar onze volgende overnachting hebben geregeld. Les Granges heeft wel 2 refuges, maar die hebben alleen slaapzalen en we slapen liever in onze eigen kamer. Maar goed, ik kan natuurlijk wel even vragen in de refuge waar de pendelbus stopt en ze verwijzen me naar de bar aan het einde van Les Granges. We lopen er heen en zien een bestelbusje dat onze pendelbus blijkt te zijn. Het is nu exact 16:00 en de pendelbus vertrekt om ... exact 16:00 uur. Dat is een gelukje.
Het is 15 minuten rijden naar Pian del Colle waar de chauffeur ons bij de bushalte afzet vanwaar de stadsbus naar Bardonnecchia gaat. En die stadsbus komt slechts minuten later aan. En dus staan we om 16:30 in de lobby van ons hotel na een lange en warme dag. Een warme douche en een heerlijke maaltijd in een naburig restaurant maken echter weer een hoop goed.
|
|
|