vrijdag 30 mei 2014
| Afstand (km) | 20 km | |||
| Afstand (tijd) | 5 uur | |||
| Stijging / Daling | 452m / 307m | |||
| Verhard / Onverhard | 40% / 60% | |||
| Landschap |
|
|||
| Weer |
 16° 1 Bft
|
|||
|
|
||||
|
We gaan deze 2 dagen even een truc uithalen, want per dag op en neer met het openbaar vervoer wordt hier moeilijk aangezien in de hoek van Ouren helemaal geen bus of zo rijdt en er ook niks ander grensoverschrijdend (met Luxemburg) is dan de trein. Dus we zetten vandaag de auto neer in Troisvierges in Luxemburg, nemen de de trein naar Vielsalm en wandelen dan naar de camping die vlak langs de GR5 ligt. Morgen lopen we dan mét alle bagage van de camping naar de Luxemburgse grens vanwaar we de bus nemen naar het station in Troisvierges. Zo gezegd, zo gedaan. Hoewel met de wegwerkzaamheden richting Luxemburg het nog even spoorzoeken is (in de mist) komen we toch ruim op tijd in Troisvierges aan om de auto op de grote parkeerplaats bij het station te zetten. We kopen 2 enkeltjes naar Vielsalm voor het schokkende bedrag van bijna 16 euro. "Da's wel wat veel voor minder dan 20 minuten in de trein" merk ik nog op. "Ja meneer, het had goedkoper geweest als u 2 retourtjes had gekocht en gewoon de terugreis niet had gebruikt", krijg ik als antwoord van de loketmedewerker. Ja, en dat kan je niet effe iets eerder zeggen? Hmm. Maar goed, we staan dus 20 minuten later op de station in Vielsalm....het is nog steeds mistig. We lopen vanaf het station omhoog richting Neufville en pikken bij de rotonde met de N823 de GR5 weer op. Het lopen gaat niet zo makkelijk vandaag aangezien ik gisteren een blaar heb gelopen op mijn beide hielen. De wandelschoenen worden oud en het leer aan de binnenkant stug en dat is nu te merken. De weg gaat tussen de laatste huizen van Vielsalm door omhoog en dan lopen we het bos in. De route komt bijna weer terug op de N823, maar maakt een haarspeldbocht vlak voor de hoofdweg. Dit is ook het hoogste punt van de klim om Vielsalm uit te komen, dus vanaf hier zou het allemaal behoorlijk makkelijk moeten gaan. Het is een beetje klimmen en dalen vandaag. We dalen eerst rustig af naar een dalletje en kruisen op het laagste punt een beekje, waarna de weg weer langzaam omhoog gaat. Dit stelt maar weinig voor als klimmetje en aangezien het nog steeds koud en mistig is komt er nauwelijks een zweetdruppel bij kijken. Op het hoogste punt verlaten we het karrespoor en gaat het linksaf het bos in. Nu weer heel langzaam dalend naar een volgende beekje. Nou ja, eigenlijk is het pad hier de beek, want na het laagste punt stroomt het water ons in behoorlijke hoeveelheden tegemoet over het pad. Dit is echter alleen het eerste stukje. Het pad klimt toch behoorlijk door en uiteindelijk staan we dan in het dennenbos op het hoogste punt met een mooi uitzicht over de velden voor ons. Langs de zoom van het bos dalen we nu langzaam en lopen vervolgens de velden in. Nét voor Commanster komen we weer op de N823 uit. We moeten hier een klein stukje langs de asfaltweg het dorp in. Vlak voor de kerk staat een bord voor een café met zelfgebakken taart en dat lijkt ons wel wat. We lopen dus het terrein op, maar zien verder niks. Eigenlijk staan we op het punt dan maar weer verder te lopen als een deur opengaat en een oude man ons vraagt wat we zoeken. Nou...het café dus! Dat blijkt daarbinnen te zijn en we krijgen één van de twee aanwezige tafels en bestellen koffie met taart. De andere tafel wordt bezet door drie Nederlanders, het lijkt iets van een moeder met 2 volwassen kinderen, die uitgebreid alle familieschandalen inclusief echtscheidingen, sterfgevallen en zo meer zitten te vertellen. Zouden ze beseffen dat we ze verstaan? De koffie smaakt goed, de taart nog meer... Na deze onverwachte stop (volgens de GR gids is er niets in Commanster) gaan we verder richting Braunlauf. Waar het tot Commanster allemaal bospaden waren lopen we nu het hele stuk naar Braunlauf over het asfalt. Ondanks de mooie vergezichten over de velden is dat toch wel een tegenvaller. In Braunlauf is verder niets te beleven, maar dat wist ik al van eerdere bezoeken tijden mijn fietstochten door de Ardennen. De laatse kilometers zijn voornamelijk stijgend. Eerst Braunlauf uit over een asfaltweg die na de laatste boerderij een gravelweg wordt die recht op onze camping af lijkt te gaan. Helaas, een stuk voor de camping maakt de weg een haarspeld naar rechts en gaat dan behoorlijk omhoog en weer van de camping weg. Het blijft nu klimmen tot aan de Schirm, niet meer dan de kruising van de N827 met de N62 en een paar huizen. Officieel hoort dit bij Grüfflingen. . We staan nu wel op de kruising langs de N62, maar de camping ligt 1.5 km links van ons langs de N62 en dat is geen fijne weg om langs te lopen. De campingbaas heeft ons echter uitgelegd hoe te lopen: eerst de GR5 blijven volgen, dus de N62 oversteken en rechtdoor. Dan op de T-kruising waar de GR5 naar rechts gaat, gaan wij naar links. Het klimt iets en bij de volgdende T gaan we rechts langs de grote boerenschuur. Vervolgens het gravelpad blijven volgen langs een stukje bos, een stuk land waar ze een windmolen aan het oprichten zijn tot het volgende stukje bos. Daar linksaf bij de rood-witte paal en langs de bomenrand afdalen naar de N62. Je komt dan recht tegenover de camping uit....en dat klopt, dus. Onze tent staaat er (natuurlijk) nog, maar we missen de stoeltjes wel. Die liggen echter in de auto, niks aan te doen. |
    |
|||
|
|
||||
Download track VieSch.gpx