Andlau - Châtenois
 dinsdag 16 augustus 2016 		1118 km
Afstand (km) 26 km
Afstand (tijd) 8 uur
Stijging / Daling 0m / 0m
Verhard / Onverhard 30% / 70%
Landschap
Weer 31° 1 Bft

We kunnen het niet laten. Na ruim een week rust willen we eigenlijk toch nog een dagje wandelen en omdat het héél langzaam beter gaat gaan we het toch proberen, wetend dat het een lange etappe gaat worden. Vervoer is wederom een geval apart, dus we besluiten de auto in Andlau te zetten hopend dat we op tijd in Châtenois zijn om via Sélestat en Barr de laatste bus terug naar Andlau te nemen. Halen we dat niet, kunnen we altijd de volgende dag vanaf de camping in Barr naar Andlau lopen om de auto weer op te halen...
En zo lopen we om 8:15 door Andlau op weg naar Châtenois. Het eerste stuk gaat lichtjes omhoog achterlangs het dorp en het wandelen voelt goed. Nog voor de laatste huizen bereikt zijn moeten we naar links heel steil omhoog, maar omdat het maar een klein stukje is wordt ook deze horde probleemloos genomen. Het is nu rustig stijgend over een steenslagpad totdat we ongeveer 1 km na de kerk van Andlau op een geasfalteerde bosweg uitkomen. Deze weg moeten we een behoorlijk stuk volgen, en hoewel het asfalt 50m verder al overgaat in een halfverharde weg hopen we dat het stijgingspercentage beperkt blijft. En dat klopt ook, we klimmen heerlijk rustig langs het beekje omhoog. Op een T-splitsing waar je zowel links als rechts omhoog het dal uit kan gaat er nog altijd een halfverharde weg rechtdoor, hoewel het nu weinig meer is dan een karrespoor. Het stijgingspercentage is echter nog altijd heel behoorlijk. Als ook dit karrespoor via een haarspeld naar rechts het dalletje verlaat is de GR5 rechtdoor nu echt niet meer dan een rotsig pad, en wel een erg steil rotsig pad. Het klimmen gaat vandaag redelijk, maar nu is de beperking dat vrouwlief hijgend tegen een boom aan staat. Het is duidelijk dat we dit voorjaar niet gewandeld hebben waardoor de conditie ver achterblijft. Na een steile 400m zien we door de bomen dan toch Refuge Gruckert opduiken, ongeveer 15 minuten sneller dan wat het boekje aangeeft.
Als we langs de refuge lopen blijft de opzichtster buiten in het zonnetje te zitten en ze vraagt of we iets te drinken willen. Na de klim van zoeven kunnen we wel een kleine pauze gebruiken maar we hebben weinig trek in erg zoete dranken, dus gaan we voor een flesje bubbelwater. De dame van de refuge is duidelijk blij dat er iemand voorbij kwam want de spraakwaterval is niet te stuiten. Toch moeten we verder en na bijna een half uur moeten we het enigszins eenzijdige gesprek afbreken om vandaag nog ergens te komen.
De weg van de refuge naar Col de Ungersberg loopt rustig omhoog me een paar korte steile stukjes. De col zelf is niet zo bijzonder, maar als je 20 meter doorloopt is er een fraai uitzicht richting Villé. Op de col moeten we schuin terugsteken richting de Ungersberg, maar het pad is afgezet met een ketting en rood-wit lint met een bord dat het pad gesloten is ivm werkzaamheden. Hoe je dan wel zou moeten lopen staat er niet bij, dus we stappen over de ketting heen en gaat toch maar verder. Het klimt behoorlijk door en een aantal vers omgezaagde bomen versperren het pad. Gezien hoe dik de bomen zijn valt het nog niet mee om er overheen te komen, en langs de steile helling schuiven om er omheen te lopen is niet zo aantrekkelijk. Misschien bedoelde ze dit met werkzaamheden?
Uiteindelijk komen we weer op een bosweg uit, wederom niet veel meer dan een karrespoor. De GR5 gaat rechtdoor maar het pad is nu serieuzer afgezet met een groot doek dat het verboden is door te gaan. We vragen ons af of we dat weer zullen negeren als er niet ver boven ons een kettingzaag aangaat, na korte tijd gevolgt door een enorm gekraak als een boom tegen de vlakte gaat. Hmmm, dat is wel erg dichtbij. We besluiten niet eigenwijs te zijn en we zien op de kaart dat we de bosweg (Route Forestière de Ungersberg) om de top van de Ungersberg heen kunnen volgen en dan aan de andere kant de GR5 weer op kunnen pikken.
Zo gezegd zo gedaan en dalend over de bosweg en de GR5 komen we uiteindelijk op Carrefour de Sommerain. Hier begint een stuk van ruim 5km dat mijn pijnklachten weer behoorlijk op de proef stelt. Het pad gaat behoorlijk op en neer waarna een flinke afdaling volgt naar de D253. Het pad is slecht met veel stenen en erosiegeulen en dat loopt niet lekker. Na de D253 te zijn overgestoken moeten we weer behoorlijk omhoog. We houden nog even een etenspauze op een bankje bij Wiedenhardt en daarna volgt een hele serie van noodzakelijke pauzes omdat het lopen niet lekker gaat. Gelukkig zijn hier bankjes om op te zitten: op Teufelsloch, bij Rocher de l'Ane en op Schulwaldplatz. Vooral de laatste 500m naar Schulwaldplatz kent een aantal korte steile klimmetjes die ik maar slecht verteer. Dus na een wat langere pauze daar gaan we voor de laatste steile klim naar Kaesmarkt Carrefour (pauze) en vervolgens minder steil naar Château Bernstein. Vanaf hier zou het moeten gaan dalen, dus we kunnen weer even een pauze inlassen.
Na Château Bernstein gaat het pad heerlijk vlak over een halverharde bosweg. Het klimt hier en daar een beetje, maar dat mag geen naam hebben. Waar we wel al een tijd veel last van hebben zijn vliegjes: continu hangen er een paar rond je hoofd en voor je ogen en zo af en toe proberen ze achter je bril te kruipen of in je neus. Erg irritant.
Een steile afdaling volgt vanaf Krieghurst Carrefour en daarna een heel lang stuk bijna vlak en erg warm met veel vliegjes. Het laatste stukje naar Château l'Ortenbourg is een smal rotsig pad dat stevig daalt. Vanaf hier gaat het sowieso behoorlijk steil naar beneden over een op sommige stukken ronduit slecht pad. Wat verder naar beneden maken de rotsen plaats voor boomwortels, heel veel boomwortels. Niet echt een verbetering. Pas het onderste deel van de afdaling loopt wat lekkerder.
Beneden aangekomen duikt de GR5 het vochtige struikgewas langs het riviertje de Giessen in. Gezien de temperatuur hadden we liever door de wijnvelden gelopen want nu zweten we ons helemaal klem. Maar uiteindelijk komen we net ten noorden van Châtenois op de D35 uit. Nog een klein stukje langs deze weg naar het oude spoorwegstation om daarvandaan de bus naar Sélestat te pakken.
We kunnen helaas de bushalte niet meteen vinden, totdat we een bus voorbij zien rijden. Sjips, dat was dus bus van 16:30 en hij gaat maar 1x per half uur. We moeten een half uurtje bakken in de zon langs de drukke N59 voor de volgende bus om vervolgens op het station in Sélestat er achter te komen dat we daar nog een uur moeten wachten op de trein naar Barr die pas om 18:00 uur gaat. Gelukkig is er een kiosk voor een koel flesje drinken. En zo hebben we in Barr wederom de laatste bus (18:33) naar Andlau. Van eindpunt in Châtenois naar de auto in 2.5 uur ... niet echt vlot.
Het wandelen ging niet slecht vandaag ondanks dat we ruim 8 uur onderweg waren. Maar dit was duidelijk wel de laatste wandeldag van 2016. Het ging dit jaar niet zoals gepland, hopelijk wordt 2017 een beter jaar..












Klik voor grotere kaart

Download track AndCha.gpx