maandag 27 juli 2015
| Afstand (km) | 25 km | |||
| Afstand (tijd) | 5 uur | |||
| Stijging / Daling | 710m / 695m | |||
| Verhard / Onverhard | 10% / 90% | |||
| Landschap |
|
|||
| Weer |
 →  22° 6 Bft
|
|||
|
|
||||
|
Op de eerste dag van de tweede wandelperiode van het jaar beginnen we meteen met grijze lucht en regen: totaal niet wat de weersverwachting had gezegd. Echter, al tijdens het ontbijt klaart het wat op en we rijden van de camping in Liverdun (waar we gisterenmiddag vanaf Nederland zijn aangekomen) naar Pagny-sur-Moselle. Als we met de auto die kant uit rijden, rijden we terug de regen in en bij het station van Pagny rennen we van de auto naar het station om nog een beetje droog te blijven. Het is maar een flutstukje naar Ars-sur-Moselle, waar we dan ook 10 minuten later staan. Hier is het wel droog, maar nog wel zwaarbewolkt. Vanaf het station gaat het al snel omhoog en Ars uit. We lopen over een heel smal pad tussen een hek en struiken doorgeperst en op de wat steilere stukjes is het glibberen en glijden om verder te komen. We passeren de restanten van een Romeins aquaduct dat wordt gerestaureerd, maar we zijn er nog niet uit of het nou echt een verbetering is: het ziet er gewoon te nieuw uit. Nog nauwelijk in Rongueville gaat het naar rechts een trap op die doorgaat in een klimmend bospad. En behoorlijk ver doorgaat zelfs tot behoorlijk ver boven het Moezeldal. We lopen nu lekker door het bos. Het is droog, en de zon probeert aarzelend door de bewolking te komen. Er staat wel veel wind, maar daar hebben we in het bos weinig last van. Bij het uizichtspunt Belvedère des Varieux genieten we even van het uitzicht om terug te keren op de route. Alleen....het pad splits hier in 2 paden die ogenschijnlijk parallel lopen, maar geen van de 2 paden heeft een GR5 teken. Het linker pad lijkt iets breder dan het rechter....maar dat zegt niet alles. We besluiten om allebei een pad te kiezen en een stukje in te lopen om te kijken of we een GR5 teken zien. En daar maken we een fout (bedenken we ons later), want we spreken niet af wát we doen als we een GR5 teken vinden. Lupita kiest het linker pad, ik kies het rechterpad. De 1e 100 meter zien we elkaar nog maar als snel staan er struiken tussen ons in. Ik vind inderdaad na 300m een GR5 teken en loop terug naar waar de paden splitsten. Ik wacht een minuut of 10, maar Lupita komt niet terug. Da's vreemd, dus ik probeer haar te bellen op haar mobiel, en besef dan dat ze in de trein zei dat ze haar mobiel in de auto had laten liggen. Dan loop ik het pad maar in dat zij heeft gekozen in de verwachting dat ik haar wel tegemoet zal lopen, maar na bijna 500m zie ik haar nog steeds niet. Er gaat hiervandaan wel een pad naar rechts en omhoog en ik loop dat pad een stukje in. Dat komt dus uit op het andere pad, de GR5. Maar Lupita zie ik nog steeds niet. Stukje verder lopen? En zo ja, welk pad? Maar als ik verder loop en ze komt terug naar de splitsing dan staat ze daar op mij te wachten. Ik roep haar naam een aantal keren hard, maar met de wind en het dichte struikgewas heeft dat waarschijnlijk weinig nut. Dus dan maar terug naar de splitsing waar ik nog een 15 minuten wacht alvorens het driehoekje nog eens te lopen. Uiteindelijk is het 45 minuten nadat we uit elkaar zijn gegaan en is Lupita nog niet terug. Misschien een enkel verzwikt of zo, of verdwaald. De beste manier is natuurlijk als ik met nog iemand zou zijn en we allebei een pad kunnen lopen. Ik weet ook niet waar haar pad uitkomt, want ze heeft de kaarten bij zich terwijl ik de GPS heb. Ik besluit daarom na enig beraad om 112 te bellen. Nadat ik in 4 talen heb gehoord dat het een noodnummer is wordt de lijn opgehangen en mag ik dus nog eens bellen om het verhaal weer te horen in 4 talen. Maar nu wordt ik doorverbonden en krijg ik een dame aan de lijn. Op de vraag of ze Engels spreekt is het antwoord kort en bondig (en in het Frans): nee, totaal niet. Ok, dan leg ik maar in mijn beste Frans uit wat er is gebeurd en ik wordt wederom doorverbonden, nu met de lokale Gendarmerie. Ik leg het nogmaals uit en de man verteld me te blijven waar ik ben, hij komt er aan. Ik zit nog een blaartrekkend lang half uur op de splitsing van de paden wanneer er 2 gendarmes uit het bos komen. Ze vertellen dat ze de auto hebben neergezet bij het Croix-St.Clement (een groot stenen kruis) en ze zijn over de GR5 teruggelopen naar waar ik ben. We lopen vervolgens met ons drieën over het andere pad dat Lupita heeft genomen omdat dat dus óók bij het Crois-St.Clement uitkomt. We kijken overal, maar geen spoor van Lupita. Bij het kruis aangekomen staat inderdaad hun wagen en de vraag is nu wat te doen. Ik ken Lupita goed genoeg om te weten dat ze niet zomaar het pad zou afgaan, en we hebben haar niet gevonden met een verzwikte enkel of zo, dus ik kan alleen maar vermoeden dat ze is doorgelopen naar het eerstvolgende dorp, Gorze, om hulp te halen. Ik leg dat uit aan de gendarmes en ze besluiten daarom met mij naar Gorze te rijden. Ik stel nog voor dat ze mogelijk bij een restaurant of winkel heeft gevraagd om de telefoon te mogen gebruiken, dus bij de eerste bar/tabac die we tegenkomen vragen ze of er iemand is langsgekomen. En jazeker, zo zegt de eigenaar van de bar/tabac, 5 minuten geleden nog: op zoek naar een telefoon. Die publieke telefoon staat 100m verder en daar aangekomen staat inderdaad Lupita een poging te doen te bellen. Ze ziet de politiewagen aankomen maar herkent niet meteen dat ik er in zit totdat ik de wagen uitspring. Gevonden! De gendarmes zijn ook helemaal opgelucht en vragen of we verder gaan lopen of dat ze ons ergens kunnen afzetten, bij de auto in Pagny of zo. Lupita wil eigenlijk gewoon doorlopen en dus bedanken we de gendarmes hartelijk voor hun hulp en gaan we eerst effe zitten om wat te eten en drinken. Lupita verteld me nu dat ze inderdaad tot de conclusie was gekomen dat zij niet op de GR5 zat, ze had ook het doorsteekje naar de GR5 gevonden en daar een 5-10 minuten gewacht. Toen ik niet kwam, ging ze er van uit dat ik al was doorgelopen terwijl ik op dat moment op de splitsing zat. Ze is toen ook maar doorgelopen naar Croix-St.Clement. Daar heeft ze nog een half uur gewacht en vervolgens in het zand van het pad haar naam geschreven met een pijl in de richting van Gorze. Ze moet de gendarmes op hooguit een minuut gemist hebben....en ze hadden hun politieauto dus bovenop de naam en pijl in het zand gezet. En zoals ik had verwacht, had ze dus besloten naar Gorze door te lopen om de politie in te lichten en te kijken of ze me kon bellen. Een politieburo is er dus niet in Gorze, en ze stond net te bellen toen ik kwam opdagen mét de politie. Afijn, eind goed al goed.... En dan toch maar stug weer verder lopen. Met een hele grote lus het bos in op weg naar Bayonville-sur-Mad waar we pas om 16 uur aankomen. We rammelen ondertussen van de honger en dus zoeken we de enige brasserie van het dorp op. De dame achter de bar kijkt ons verontschuldigend aan, maar zo laat in de middag heeft ze geen lunch meer. Ok, dan alleen maar wat drinken. Terwijl we aan de panaché zitten komt ze naar onze tafel: als we willen kan ze wel wat frietjes bakken met een plak gebakken ham. Nou....dat lijkt ons wel wat, en zo zitten we dan toch aan een hele late lunch. Van Bayonville naar Onville lijkt maar een klein stukje, en dan duikt het pad weer het bos in met een lange maar niet zo steile klim. Als we eindelijk Pagny in het zicht krijgen is het nog een behoorlijke afdaling naar het dorp en ook nog een kilometer door het dorp om bij de auto te komen. Het is ondertussen ruim na 18 uur en het is een bewogen dag geweest.... |
    |
|||
|
|
||||
Download track ArsPag.gpx