Vastbesloten om nog voor de zomer bij de Belgische grens te komen gaan we ondanks matige weersvoorspellingen weer op pad. We zetten de auto neer bij station Roosendaal op het P+R terrein en missen nét de trein naar Bergen op Zoom. Half uurtje wachten dus, op een behoorlijk winderig perron. Maar dan zijn we ook in een paar minuten in Bergen op Zoom.
In Bergen op Zoom lopen we onder het station door en zien meteen we de vertrouwde GR markeringen staan. Het gaat een stukje door de woonwijk en vervolgens door een park en langs een ziekenhuis de stad uit. Al met al niet slecht en niet zo ver voordat we in het bos zijn. Bij de "beroemde" wegwijzer van de Klavervelden waar diverse lange-afstandsroutes kruisen even een foto maken en kijken hoe ver het nog is naar Nice. Jammer dat de gemeente lomp het straatnaambord half voor de GR5 wegwijzer richt Nice heeft gehangen, zodat je nauwelijks kan zien dat het nog altijd ruim meer dan 2000 km is. Die afstand, da's natuurlijk niet echt een verrassing.
Het gaat nog een stukje door over het asfalt, maar uiteindelijk wordt het dan toch bospad. Hier en daar zijn de GR markeringen nadrukkelijk afwezig, of staan op de achterkant van een paaltje of boom. Handig als je de route van Nice naar HvH loopt, maar niet voor ons. Maar na wat kleine stukjes verkeerd te zijn gelopen, komen we toch goed en wel in Wouwse Plantage aan. We werpen een blik op de kaart aldaar en als je het hemelbreed bekijkt lijkt het van Bergen op Zoom naar Wouwse Plantage wel even ver te zijn als van Wouwse Plantage naar Essen, maar we hopen dat dat niet zo is want dan wordt het nog een lange dag vandaag. Op één of andere manier schieten we niet erg op.
Vanaf het dorp volgt de route een smal fietspad langs De Zoom, een klein stroompje waarover blijkbaar een dispuut bestaat of het nou een beek is of een kanaaltje, aangezien het deels gegraven is. Het maakt ons niet uit. Het is een mooi pad, onder de bomen en fraai langschap met velden en bomenrijen. Jammer dat we over asfalt lopen, maar het zij zo.
Het fietspad stopt bij de grens en daar moeten we linksaf over een smalle asfaltweg die tevens de grens is. Er staan een paar behoorlijk grote en fraaie huizen hier, geen slechte buurt om te wonen. De asfaltweg gaat over in onverharde modderbaan die zowaar nog best wat verkeer kent. Waar de modder weer overgaat in asfalt staat een oude grenspaal, en een GR wegwijzer. Even een fotootje... Het is grappig om te zien dat aan de linkerkant van de weg een Nederlands straatnaambord staat en aan de rechterkant van de weg een Belgisch straatnaambord. Je vraagt je af hoe ze dat deden toen er nog geen Schengenverdrag of zelfs Benelux bestond. Maar misschien was toen deze weg er ook nog niet...
Het is maar een paar honderd meter verder naar Essen. De GR5 gaat vóór het spoor rechtsaf, maar wij steken het spoor over en gaan dan pas rechtsaf om zo bij het station uit te komen. Nog even de plaatselijke frituur bezocht. Een aardige geinteresseerde eigenaar uit Algerije wiens combinatie van Vlaams en Algerijns accent iets teveel was voor Lupita's begrip van de Nederlandse taal. Maar gelukkig sprak hij ook prima Engels.
In nog geen 10 minuten zijn we met de trein van Essen weer terug in Roosendaal waar we de auto oppikken. Alleen het betalen van de P+R viel nog even tegen: het sterk gereduceerde tarief voor parkeren geldt blijkbaar alleen als je in Roosendaal per trein aankomt en dat middels je OV Chipkaart kan bewijzen. Helaas, we zijn wel van Roosendaal naar Bergen op Zoom ge-OV-chipt, maar met een papieren kaartje van Essen naar Roosendaal gekomen aangezien met in Belgie logischerwijs geen Nederlands OV-chipsysteem kent. Pindakaas, gewoon dik 10 euro aftikken, dus.
|
|
|