dinsdag 12 augustus 2014
| Afstand (km) | 24 km | |||
| Afstand (tijd) | 6.5 uur | |||
| Stijging / Daling | 759m / 762m | |||
| Verhard / Onverhard | 50% / 50% | |||
| Landschap |
|
|||
| Weer |
 24° 2 Bft
|
|||
|
|
||||
|
Waar gedurende ruim 2 jaar Born ons verste punt was op de GR5 gaan we vandaag dus nieuwe grenzen verleggen. Bovendien kijken we erg uit naar het wandelen langs de Moezel en door de wijngaarden in plaats van door het bos.
Ondanks dat we van de camping kunnen vertrekken en niet hoeven in te pakken zijn we toch niet vroeg weg zonder dat daar een duidelijke reden voor is. We lopen door het dorpje en steken de hoofdweg over om meteen via de Neiewee te klimmen. Net na een haarspeldbocht pikken we de GR5 weer op (hier gele rechthoekjes op een blauwe achtergrond). Het klimt nog even lustig door voordat we het asfalt verlaten en over een vlak karrespoor lopen. Het loopt lekker door zo door stukjes bos en langs weides met opvallend veel stieren. Bij het eerste huis in Moersdorf geven het boekje en de kaart aan dat we rechtdoor moeten het dorp in, maar de bewijzering stuurt ons rechtsaf steil omhoog het bos in. De bewegwijzering ter plaatse is leidend, dus hup, het bos in. Op het hoogste punt bij een kruising staat geen enkele aanduiding dus dan maar ... rechtdoor? We lopen nu na een lange bocht naar rechts evenwijdig aan een beekje dat we uiteindelijk oversteken om op de CR135 uit te komen, de weg naar Givenich. Hier staan wel bordjes voor de wandelroute M1, maar niet voor ons. Mogelijk zitten we toch niet goed en een blik op de niet-zo-goede kaart uit het franstalige GR5 boekje suggereert dat we naar links moeten om weer op de route te komen. Maar naar links gaat naar beneden en we moeten omhoog. Als we nou naar rechts lopen langs de weg en iets verder naar links....dan komen we óók weer op de GR5 uit. Dat doen we dus en inderdaad komen we bij een hele diepe steengroeve weer op de GR5 uit. Waarschijnlijk hadden we bij Moersdorf op de kruising in het bos naar links gemoeten, maar wij hebben geen aanduiding gezien. Vanaf de steengroeve tot het snelwegviaduct over de Sure loopt het heerlijk rustig met een grote lus door het bos. Bij het snelwegviaduct echter krijgen we het volgende probleem. Praktisch onder het viaduct splits het pad zich en evenvele boekjes en kaarten hebben verschillende ideeën over wat we hier moeten doen. Even ter opsomming:
Het pad draait naar rechts en gaat stevig omhoog. Zo'n beetje boven draait het pad naar links en komt uit op een T-kruising met een onverharde weg. Naar links? Naar rechts? Volgens de GPS track moeten we rechtdoor, maar dat is nou net effe geen optie. We lopen eerst naar rechts om te kijken of er nog een zinnige wegwijzer of aanduiding staat, maar dat is niet het geval. Dus terug naar de T-kruising en vervolgens naar links. Dit gaat weer in de richting van het "Lage-Sure pad" en dat willen we niet. We proberen nog een weggetje naar rechts maar dat loopt dood aan de rand van een wijngaard. Dus dan toch maar weer helemaal terug naar de T-kruising en weer de weg naar rechts waarvan we al weten dat er geen aanduidingen staan. Het gaat lichtjes omhoog door het bos en daalt vervolgens behoorlijk steil de wijnvelden in. Beneden ons kunnen we Wasserbillig zien liggen. De onverharde weg is ondertussen een verharde weg geworden en we lopen nu golvend door de wijnvelden evenwijdig aan de snelweg rechts van ons. Op een soort splitsing houden we links aan en dat weggetje houdt op bij een smalle trap naar beneden. Die nemen we maar, om zo bij de snelwegafrit uit te komen, vlak bij de Sure. Hier loopt als het goed is ook het "Lage-Sure pad" weer. Maar nou krijgen we de volgende keus: Het boekje uit 2006 zegt dat we een klein stukje naar rechts moeten en dan de weg oversteken en omhoog terwijl de topografische kaart zegt dat we naar links moeten en verder weer het "Lage-Sure pad" moeten aanhouden. Dat laatste zien we niet zo zitten, dus dan maar naar rechts en omhoog. En dat is een strakke klim door het bos! Maar uiteindelijk lopen we weer door de wijnvelden met een prachtig uitzicht over Wasserbillig. Tenslotte komen we dan op de CR141 uit die links naar beneden Wasserbillig in gaat en rechts omhoog naar Mompach. We zijn de aanduidingen al lang kwijt en lopen nu puur op kaart en GPS. We gaan hier dan ook rechts omhoog langs de CR141 die na een lange bocht naar rechts over de snelweg Trier-Luxemburg heen gaat. Kort na de snelweg gaan we linksaf en lopen we langs de CR141a. Kort daarna echter slaan we weer rechtsaf en nu lopen we langs een rustig asfaltweggetje. He, lekker, zo schieten we weer wat op! Het asfaltweggetje daalt met een lange S-bocht richting de snelweg en waar deze weer over de snelweg gaat moeten we weer rechtsaf. En kijk, daar staat ook weer een geel rechthoekje, maar nu van het Moezelpad. Het blijft een raar verhaal. Het "Lage-Sure pad" loopt dus naar het centrum van Wasserbillig waar de Sure in de Moezel stroom en eindigt daar. Daar begint ook het Moezelpad dat langs de Moezel naar Mertert loopt en dan omhoog. Zover alles duidelijk, maar volgt de GR5 hier nou deze 2 nationale paden, of niet? Volgens de boekjes een beetje wel, maar zijn de paden blijkbaar tussen 2006 en 2009 veranderd. Maar de topografische kaart uit 2012 zegt dat de GR5 hier niet de nationale routes volgt...?? Afijn, we zijn weer op de route. We volgen het asfaltweggetje dat na een korte klim daalt naar een beekje. Het lijkt net of we de volgende (aanzienlijke) heuvel over moeten, maar de weg gaat er uiteindelijk omheen en het klimmen is heel beperkt. Als we het bos in lopen maken we na de abri een hele grote lus om de Schlammbaach over te steken en na 10 minuten passeren we de abri weer maar dan van de overzijde van het beekje. Zo naar beneden kijkend hadden we waarschijnlijk het beekje wel kunnen oversteken en ons de lus kunnen besparen. Het lust nog wat door door het bos om vervolgens met een steile en gladde trap een heel eind af te dalen. We hopen dat het afdaalt naar Manternach, maar na de trap krijgen we nog een heel stuk door het bos tot aan de asfaltweg. Ligt hier dan Manternach? Nope, nog altijd niet. We moeten linksaf onder het spoor door en steken dan de Syr over en gaan het bos weer in. Een forse klim volgt en we hebben duidelijk een dipje. Na een lang dalend stuk door het bos komen weer terug op de asfaltweg en lopen we eindelijk Manternach in. Het is warm en al behoorlijk laat en dus als we per toeval een bar passeren laten we de mogelijkheid niet onbenut. Na een halve liter Gatorade voor mij en 2 cola voor Lupita voelen we ons genoeg verfrist voor de laatste 4.5 km naar Grevenmacher. Dat moet ook wel, want het is bijna half 6 en we willen ook nog een keer aankomen vandaag. De klim Manternach uit is asfalt en dat trekken de voetzolen nu toch wat minder. Op het hoogste punt gaan we gelukkig weer het bos in en na een vlak stuk begint het langzaam te dalen richting Grevenmacher. Eerst weiland, dan wijnveld en uiteindelijk de huizen van Grevenmacher, we zijn er! Bij het binnenlopen van Grevenmacher wordt de weg nog geblokkeerd door 2 brandweerauto's. Blijkbaar ligt er iets van benzine of olie op de weg want 2 brandweermannen staan zand op de weg te scheppen terwijl een stuk of 8 andere brandweermannen met hun handen in hun zakken staat te socializen. De GR5 gaat niet helemaal het centrum van Grevenmacher in, maar wij wel, want we moeten naar het busstation. Op het plein naast het busstation is het "kermis". Dat wil zeggen, er staan 4 kramen (een ballengooien, touwtjetrekken, 1 die dicht is en een frietkraam), maar liefst. Aangezien we de bus van 19 uur nét hebben gemist hebben we een uur de tijd om een friet met grilworst en een blikje cola naar binnen te werken. Je moet toch wat met je tijd. De bus terug naar Born is een deprimerende 20 minuten. Daar moet je dan de hele dag voor lopen... |
     |
|||
|
|
||||
Download track BorGre.gpx