woensdag 6 september 2023
| Afstand (km) | 21 km | |||
| Afstand (tijd) | 7 uur | |||
| Stijging / Daling | 670m / 1380m | |||
| Verhard / Onverhard | 40% / 60% | |||
| Landschap |
|
|||
| Weer |
 28° 2 Bft
|
|||
|
|
||||
|
Gisteren hebben we ons basiskamp verplaatst van Larche naar St.Etienne-de-Tinée waarvandaan we onze truc met 2 auto's gaan herhalen.
's Morgens rijden we naar het parkeerplaatsje in Bousieyas om vanaf daar te gaan lopen. Dat begint dus bijna meteen te klimmen over een bosweg.
We kijken terug naar Bousieyas en veel verder weg zien we zelfs Pas de la Cavale - vanaf deze kant is het moeilijk te geloven dat we daar gisteren
naar beneden zijn gekomen. Terwijl we van het uitzicht genieten komt een hele familie marmotten uit hun ondergrondse hol en het is grappig om ze te
zien rondscharrelen. Maar we moeten weer verder. De klim is niet zo steil en 2 keer snijdt het een haarspeldbocht in de bosweg af, maar we besluiten
om de bosweg te blijven volgen omdat het nauwelijks langer is en de afsteekjes nogal steil en uitgesleten zijn. Wat wel helpt bij deze klim is dat het nog altijd
koel is. Er is verder niemand op het pad, behalve een Frans stel dat ons inhaalt. We groeten ze beleefd maar krijgen niks terug, ze kijken niet eens onze
kant uit. Raar.
Maar hoe dan ook, in nog geen 1.5 uur staan we op de Col de la Colombière op 2200m hoogte. De andere kant is geen bosweg meer, maar gewoon een smal wandelpad en dat betekent meestal dat het een steile en stenige afdaling wordt. Maar vandaag hebben we de uitzondering: de afdaling is heel goed te doen en helemaal niet steil. De prijs is dan natuurlijk dat het een hele lange afdaling is: bijna 8 km gaan we rustig draaiend en kerend naar beneden voordat we het laagste punt bereiken in St.Dalmas-le-Selvage. Tegenover de toeristeninformatie is een klein pleintje dan ongetwijfeld wordt gebruikt voor petangue in de avonduren, maar nu is het even onze lunchplek. We zien dat het stel dat ons eerder passeerde hier ook zit, maar wederom geen enkel teken dat ze ons zelfs maar zien laat staan herkennen. Alsof we afgelopen nacht stiekem zijn overleden en nu geesten zijn zonder dat we het zelf in de gaten hebben. We rusten voor een minuut of 15 en besluiten dan verder te gaan. We moeten eerst langs de zijkant van de kerk om nog een klein stukje verder te dalen naar de rivier. Aan de andere kant gaat het dan meteen weer omhoog naar de 2 bergpas van vandaag: Col d'Anelle. Weer een bosweg, maar een stuk steiler dan de eerste en het is ook niet zo lekker koel meer. Gelukkig ligt de weg grotendeels in de schaduw anders zouden we gaargestoofd worden. Niet ver voor dat we de pas bereiken worden we weer langzaam ingehaald door het Franse stel. Op de top staan we even stil om diep adem te halen en even rond te kijken. Ze lopen achter ons langs en lopen ook meteen door. Zouden het cyborgs zijn die het programma voor menselijke interactie nog niet hebben geinstalleerd? Afijn, de pas is redelijke oninteressant en dus lopen we ook zonder echte pauze weer door. De pas is niet het hoogste punt: de bosweg golft wat door en ergens daar bereiken we een punt dat net wat hoger is dan de pas. Maar dan begint de weg te dalen in behoorlijk wat haarspeldbochten en de GR5 snijdt die vrolijk af. Dat is natuurlijk wel lekker kort, maar ook steil en stenig en dus besluiten we maar gewoon de bosweg te blijven volgen naar St.Etienne beneden in het dal. De laatste kilometer is asfalt en dat doet even pijn aan de voetzolen. Eenmaal terug op de camping kunnen we nog niet helemaal van onze rust genieten: we moeten de auto nog ophalen van de parkeerplaats in Bousieyas met behulp van de tweede auto. Maar uiteindelijk was dit een stuk makkelijkere wandeldag dan de vorige. |
        |
|||
|
|
||||
Download track BouStE.gpx