Vandaag geen afstanden met de auto. Vanaf de camping in Thionville lopen we naar het station voor de trein naar Bettembourg waar we overstappen op de trein naar Dudelange. En zo zijn we in minder dan een half uur terug op station Dudelange-Burange.
Het is een klein stukje naar de drukke weg die door Dudelange loopt. We steken de weg over en lopen al snel Dudelange weer uit. Het is maar een smal weggetje, maar wat een verkeer! Het is eenrichtingsverkeer gelukkig, maar iedere 10 seconden komt ons een auto tegemoet. We zijn dan ook blij als we in Budersberg zijn en weer een stoep krijgen. Het dorp uitlopend gaat het meteen flink omhoog, en hoewel het routegidsje zegt dat de GR5 niet helemaal naar de top gaat, gaat het toch wel bijna helemaal naar de top. Om vervolgens net zo vrolijk weer af te dalen - we hadden dus ook best om deze heuvel heen gekund, lijkt ons zo.
We steken de kruising over en het gaat meteen weer omhoog het bos in. Rechts van ons zien we in het dal Tetange liggen. Met een flinke lus komen we uiteindelijk in het uiterste puntje van Tetange uit. Aan de huizen te zien niet het beste deel van het dorp, hoewel de kerk wel aardig is. We houden een korte stop voor een slok en een paar sultanas. Daarna gaat het weer verder: eerst steil omhoog over het asfalt, daarna geleidelijker omhoog over een half verharde weg die richting een mijn leidt. Dat is te merken: een aantal grote kiepwagens passeert en laat ons in een grote witte stofwolk achter. We lopen het bos in tot het punt waar het Sentier du Sud rechtsaf slaat en wij rechtdoor gaan. Hier staan weer de goeie ouwe wit-rode GR5 tekens! We zijn nog niet bij de grens, maar het is fijn om weer echte GR5 markeringen te zien in plaats van de rechthoekjes, bolletjes en driehoekjes in Luxemburg. We lopen nog een stukje door en zien dan het bekende bord van de Club Vosgien dat GR5-wandelaars welkom heet in Frankrijk. Bye-bye Luxemburg. Een mooi land, maar te veel asfalt naar onze smaak...
Nog nauwelijk in Frankrijk en we krijgen meteen een omleiding. Maar goed, het staat wel netjes aangegeven dat de GR5 verlegd is. We komen uiteindelijk verder naar het oosten op de D15 uit in vergelijking met de oude route. We steken de D15 over en hier gaat het steil naar beneden. Geen probleem, op zich, maar houtvesters hebben het pad volkomen aan gort gereden en bovendien een chaos van takken en bomen achtergelaten. Het is dus meer een hindernisbaan dan een bospad. Het laagste punt is een onverharde bosweg die we een stukje volgen, omhoog, voordat we weer het bos in gaan. Hier lopen we ook weer over de oude GR5 route. Nog een klein stukje bospad voordat we via een halfverharde weg dalend naar Molvange lopen.
In Molvange moeten we bijna een uur wachten op de bus naar Thionville, maar gelukkig zit er een café naast de bushalte. We nemen een Panaché en praten met de bejaarde eigenaresse van het café. Blijkbaar bestaat het al 100 jaar! We praten over toerisme, de economie, het weer en werkgelegenheid. Mijn franse taalknobbel is ernstig aan stress onderhevig, maar dan is het tijd om de bus te halen. Een rit van bijna 1 uur met een halte bij bijna iedere boom en we zijn weer terug in Thionville...
|
|
|