maandag 2 augustus 2021
| Afstand (km) | 15 km | |||
| Afstand (tijd) | 6.5 uur | |||
| Stijging / Daling | 620m / 1200m | |||
| Verhard / Onverhard | 10% / 90% | |||
| Landschap |
|
|||
| Weer |
 18° 3 Bft
|
|||
|
|
||||
|
De schuiver op het sneeuwveld had toch wat meer gevolgen dan verwacht en de volgende dagen houden we rust omdat Lupita's enkel wat gevoelig is. Op de zondag was het sowieso geen wandelweer aangezien het de hele dag stroomde van de regen. Ook mijn enkel is gevoelig, ik heb in het laatste stukje van de laatste etappe een rare beweging gemaakt toen ik half op een steen ging staan en in de loop van de vrijdag werd mijn enkel steeds gevoeliger voor bepaalde bewegingen. Dus ook in dat opzicht is een paar rustdagen niet zo gek. Maar nu is het maandagochtend en besluiten we weer verder te lopen. Allereerst zullen de de 7:55 bus terug omhoog naar Entre Deux Eaux moeten nemen en vandaar weer langs de refuge terug naar de GR55 moeten wandelen. De busrit is prachtig als we door de optrekkende wolken omhoog rijden. Om net voor 9 uur stappen we uit en beginnen we aan het eerste stukje klimmen naar de refuge. Het natte stuk pad terug naar de Pont de Croé-Vie is er door de regen van gisteren niet beter op geworden, maar dan staan we dan toch om 10 uur weer terug op de GR55. Vanaf hier gaat strak omhoog in diverse haarspelden tegen de flanken van de Réchasse. In dit eerste stuk dat ongeveer een uur lopen is wordt 70-80% van de total hoogte naar de Col de la Vanoise overwonnen. Van alle mensen die uit de bus kwamen zijn wij de laatsten die aan de klim beginnen, maar blijkbaar zijn we niet zulke slechte klimmers want de één na de ander halen we weer in omhoog. Bij het gedenkmonument voor de twee militair ingenieurs die hier omkwamen wordt het wat minder steil, en bij de oude bunker aangekomen is de fut helemaal uit de klim. Vanaf hier volgen we de Ruisseau de la Vanoise stroomopwaarts. Het is moeilijk voor te stellen dat het nog bijna een uur lopen is naar de pas, terwijl we nog maar 100m hoeven te stijgen. Maar het is een lange vallei en het is echt bijna een uur lopen. Bij het Lac du Col de la Vanoise is er wat drukte en consternatie: links van het pad op enige afstand loopt een eenzame steenbok rond en iedereen wil natuurlijk een foto. Wij lopen al een paar dagen met een zware DSLR camera en ditto 300mm lens rond en nu komt dat dus van pas. Even in elkaar zetten en inzoomen om de steenbok toch nog best mooi op de foto te krijgen. Het klimt nu weer een stukje naar het Lac Rond (een veel mooier meertje dan het vorige) en dan klimt het weer verder naar de pas. Er komen nu meer en meer wandelaars op het pad en bij de refuge op de pas is het verbijsterend druk: er lopen, zitten, eten en drinken zeker een paar honderd mensen daar en over het pad vanaf de andere kant (vanaf Pralognan dus) komt een constante stroom mensen boven. Wat is hier aan de hand? We houden een korte stop om wat te eten en beginnen aan de afdaling. Het pad is breed, maar er is een optocht van mensen omhoog en naar beneden alsof het een soort pelgrimstocht is. Op zich hoeft dat geen probleem te zijn als iedereen zich een beetje gedraagt, maar dat is natuurlijk niet zo. Het pad is breed genoeg om te passeren, maar niet als groepjes met z'n tweeën of drieën naast elkaar blijven lopen, en dat doen ze dus wel. Of midden op het pad in een groepje gaan staan praten zodat niemand er nog langs kan. En dan zijn er nog mensen die veel te kleine kinderen omhoog proberen te laten lopen....zo wordt een 2- of 3-jarig jochie met al duidelijk schaafwonden op zijn rechterbeentje door zijn moeder helemaal verrot gescholden dat hij moet ophouden met huilen omdat het zijn eigen schuld is dat hij gevallen is. Is er ergens een wet die zegt dat je zo'n moeder over de rand mag kieperen? Hoewel het ventje dan helemaal geen moeder meer heeft, misschien toch niet de oplossing dan. Bij refuge Les Bramettes pakken de meeste mensen de skilift verder naar beneden en voor ons is het tijd om even op het terras te zitten met wat te eten en te drinken om de ergenissen van de afdaling achter ons te laten. Vanaf hier is het gelukkig wel een stuk rustiger richting de parkeerplaats van Les Fontanettes, en vanaf daar naar Pralognan is het bijna stil op het pad. We zijn eigenlijk in Pralognan voordat we er erg in hebben...de afdaling viel dus reuze mee. Misschien worden we er nog eens goed in of zo? In Pralognan hebben we een hotelletje geregeld om zo geen tent en slaapzakken te hoeven meesjouwen. Bij toeval ontdekten we dat Stefan, een vriend uit mijn universiteitsjaren, deze week ook in Pralognan is. Hij woont in Frankrijk en is hier deze week om een weekje te gaan klimmen. Dus we spreken af om 's avonds een hapje te gaan eten. En we regelen meteen wat anders: transport. Volgens de weersverwachting gaat het morgen vanaf een uur of 15 regenen. Nou hebben we om 16:40 een bus gereserveerd vanuit Polset naar Modane (om zo de afdaling van de Col de Chavière naar Modane in 2 stukken te hakken), maar het zou wel fijn zijn om nog met droog weer in Polset te komen. Maar dan moeten we wel heel vroeg weg, tenzij we iets hoger in het dal beginnen....in Les Prioux bijvoorbeeld, dat zou ons 1.5 uur besparen. Maar de eerste shuttlebus naar Les Prioux gaat pas om half 9 en dan is de tijdswinst dus weer ongedaan gemaakt. We krijgen Stefan zo ver om ons om 7 uur al naar Les Prioux te brengen. Dan moeten we toch vóór de regen binnen kunnen zijn. |
                 |
|||
|
|
||||
Download track EauPra.gpx