Vanaf hier kunnen we het niet meer alleen met het openbaar vervoer af en dus besluiten we de auto in Middelharnis neer te zetten, vanwaar we de bus naar Goedereede nemen. De weersverwachtingen voor dit Hemelvaartsweekend zijn niet geweldig, maar voorlopig is het droog. Wel met een koude wind, helaas.
Vanaf de bushalte in Goedereede steken we de N57 over en lopen via een smal asfaltweggetje de polder in. De wind staat hier vol tegen en is toch eigenlijk wel hard, zodat we ondanks onze zonnebrillen de tranen in onze ogen hebben staan. Aan het eind van het smalle weggetje gaat het de dijk op naar links en vervelend genoeg rijdt er behoorlijk veel autoverkeer op dat smalle dijkje. We vermoeden zo maar dat dat sluipverkeer is aangezien het op de N57 langzaam rijdt door al het verkeer dat naar Zeeland wil. Afijn, een stukje doorbijten met wat auto's en dan verdwijnt de route de Slikken van Flakkee in.
Het is even zoeken naar de ingang, want van de dijk moet je niet het nagelnieuwe fietspad volgen, maar met een trap de dijk af en daar over het hek klimmen. Maar dan heb je ook wat: een heerlijk beschut pad en zachte ondergrond voor de voetjes. Naarmate we verder komen wordt de ondergrond echter wel erg zacht, en steeds zachter en zachter, en drassiger en uiteindelijk moerassig en eigenlijk op sommige plaatsen bijna onbegaanbaar omdat er meer dan 10cm water op staat. Het schiet dus niet erg op zo, maar ach, het zonnetje schijnt, dus wat maakt het uit. Het mag echter een wonder heten dat we geen van tweeën een natte voet hebben gehaald.
Uiteindelijk lopen we de slikken uit en komen op een asfaltweg onderlangs een dijk. We bewonderen de kniehoge modderpatronen op onze broeken voordat we de route vervolgen langs genoemde weg. Een klein stukje echter, namelijk totdat hij doodloopt bij een parkeerplaats. Officieel zouden we hier links de dijk op moeten en deze volgen, maar we zouden niet weten hoe. Het prikkeldraadhek is duidelijk recent vervangen en misschien was er wel iets om over het hek te klimmen, maar nu niet meer. We besluiten dus het halfverharde fietspad te volgen dat min of meer in dezelfde richting gaat als de dijk. Bij de T-splitsing in het fietspad gaan we vervolgens linksaf en komen uiteindelijk weer bij de dijk uit. Hier kunnen we werkelijk de dijk op, en blijven deze volgen tot Herkingen aan toe (ruim 7 km).
Het loopt heerlijk op de dijk met uitzicht naar beide kanten. Vlak vóór het Grevelingenmeer moeten we wat slalommen tussen de schapen door (en de bijbehorende schapenpoep). Hoewel we Herkingen nog niet kunnen zien liggen, schatten we toch dat het nog een half uurtje lopen en dus is het tijd om te bellen voor ons vervoer. Op weekend en feestdagen is Herkingen alleen per belbus bereikbaar en die moet minstens 1 uur van te voren worden besteld, dus dat doen we. Een beetje in de luwte van de dijk om nog iets te kunnen horen bellen we en het zou in orde moeten komen.
Het blijkt uiteindelijk nog maar 20 minuten lopen te zijn naar Herkingen, dus we hebben tijd zat. We lopen de hoofdstraat een keertje op en neer en besluiten dan bij de jachthaven een ijsje te gaan halen waarna we rustig op ons vervoer wachten. En ja, keurig op tijd komt er een taxibusje aan dat voor ons blijkt te zijn. De chauffeuse zegt dat we de enigen zijn, dus ze brengt ons rechtstreeks naar Middelharnis zonder de officiele route te volgen. Daar aangekomen is ze zo vriendelijk om ons niet bij de bushalte, maar gewoon bij de auto neer te zetten.....en dat helemaal gratis. Omdat het een taxi is heeft ze geen voorzieningen voor OV-chipkaart en zo bij zich, dus...Connexxion betaald. Flink doorgewaaid rijden we terug naar huis.
|
|
|