De wind is gedurende de nacht flink toegenomen en de bewolking helaas ook. Het zou echter droog moeten blijven, dus we springen weer in de auto en rijden wederom naar Middelharnis. Omdat het vandaag vrijdag is en géén feestdag gaat er een reguliere bus naar Herkingen, dus dat komt mooi uit. Nou ja, het is een heel klein busje en we zijn alweer de enige passagiers. Onze chauffeur blijkt uit Nieuw Vossemeer te komen en waarschuwt ons dat de laatste bus daar om iets na half 6 gaat. Dat weten we, maar voor de zekerheid geeft hij ons zijn adres voor het geval we de laatse bus missen. Aardige mensen toch overal!
In Herkingen lopen we het fietspad langs de dijk op en merken dan pas goed hoeveel wind er staat. De herrie van de wind door de touwen van de zeilboten in de jachthaven is indrukwekkend en kunnen we nog op grote afstand horen. De dijk zelf is helaas volledig geasfalteerd, in tegenstelling tot gisteren. Alleen aan de teen is een strookje gras dat echter erg drassig is. Dus we lopen over asfalt...
Bij Battenoord aangekomen moet vrouwlief echt naar de WC, maar gelukkig is er daar een camping en dus maken we een kleine omweg. Bij de receptie van de camping is men zo aardig om haar van de WC gebruik te laten maken waarna we over het campingterrein teruglopen naar de dijk. Om de dijk over te komen moeten we behoorlijk tegen de wind in en het valt nog niet mee om overeind te blijven. Officieel staat er windkracht 7 vandaag, en zo voelt het ook wel. We lopen verder over het asfalt tot aan de Grevelingendam. Hier moeten we strak tegen de wind in tot aan het begin van de Philipsdam, en met de windstoten die af en toe schuin over de dam komen is dat makkelijker gezegd dan gedaan. Uiteindelijk gaan we via het fietspad onder de N59 door de Philipsdam op. We zien van een afstandje hoe hoog eigenlijk de brug over de Krammersluizen is en beginnen ons wat zorgen te maken over de wind. Uiteindelijk valt het wel mee en lopen we redelijk soepel over de brug naar de uitkijktoren aan de andere kant. Hier klimmen we over de vangrail en lopen de trap af naar het parkeerplaatsje. Aangezien dit onze eerste enigszins beschutte plaats is vandaag besluiten we meteen maar even een lunchstop te nemen.
Vanaf het parkeerplaatsje lopen we langs de asfaltweg evenwijdig aan de drukke N257 die naar Steenbergen gaat. In de verte kunnen we een boogbrug zien liggen, en dat zou "onze" brug moeten zijn over het Rijn-Schelde kanaal, net voor Nieuw Vossemeer.
Eerst volgt er nog een lang stuk over het fietspad over de Philipsdam. Er is te weinig berm om door het gras te lopen en dus is het alleen maar asfalt, en asfalt, en asfalt. Het meer naar links is best mooi, maar toch is het een saai stuk. Als eindelijk de dam ophoudt en we weer normaal op het land zijn krijgen we een dijkje aan onze linkerhand met aan de andere kant een karrespoor. Die nemen we! Eindelijk zachte ondergrond én uit de wind. We volgen de dijk die een dikke kilometer verder naar links draait richting het Rijn-Schelde kanaal. Geen probleem, dat doet de GR5 ook.
Bij het kanaal aangekomen zouden we de dijk langs het kanaal moeten volgen, maar deze is afgezet met een hek. Dan maar onderlangs over het asfaltweggetje. We zijn nu vlakbij "onze" boogbrug weer en met een blik op de kaart en de GPS beseffen we....dat dit "onze" brug nog niet is. We hebben 'm wel al die tijd zien liggen, maar we moeten nog een brug verder langs het kanaal. Da's effe een dip hebben, vooral ook omdat we de volgende brug zo niet kunnen zien.
We volgen het asfaltweggetje onderlangs de dijk tot aan de brug en daar kunnen we de dijk weer op. Ook hier staat een hek en we kunnen achter het hek het de enigszins verkleurde GR-markering zien. We lopen onder de brug door en kunnen nu de volgende brug zien liggen, en dat is dus wel "onze" brug. Maar sjips, dat is een eind weg. Vrouwlief slaakt wat onvriendelijke woorden, maar we hebben geen keus en moeten verder.
Het eerste stuk is over grasland langs "de Eendracht", een natuurgebied dat tijdens de 80-jarige oorlog deel uitmaakte van de waterlinie. Na het natuurgebied wordt het helaas weer asfaltweg en met het prikkeldraad aan weerskanten strak tegen het asfalt aan is er geen ontkomen aan. Sterker nog, voor die ene auto die wil passeren moeten we ons serieus in het prikkeldraad drukken omdat het anders niet past.
Maar dan toch, dé brug. We gaan er onderdoor en klauteren aan de andere kant het talud op om vervolgens via het fietspad naar de andere kant te lopen. We blijven het fietspad volgen langs Nieuw Vossemeer tot we uiteindelijk de bushalte zien. Het is nog 20 minuutjes wachten op de op-één-na-laatste bus van de dag naar Oude Tonge en we hebben dus de hulp van onze vriendelijke chauffeur van de ochtend niet nodig.
De bus is strak op tijd en we rijden naar Oude Tonge, waar we overstappen op de bus naar Middelharnis en....Goedereede. Hé, die bus kennen we. In Middelharnis hobbelen we naar de auto en rijden naar huis. Zo'n autoritje van 50 minuten doet echter weinig goeds, want thuis is het werkelijk een paar passen strompelen door de stijve spieren. Te veel verharde ondergrond voor één dag..
|
|
|