zaterdag 24 mei 2014
| Afstand (km) | 22 km | |||
| Afstand (tijd) | 5 uur | |||
| Stijging / Daling | 328m / 336m | |||
| Verhard / Onverhard | 55% / 45% | |||
| Landschap |
|
|||
| Weer |
 16° 5 Bft
|
|||
|
|
||||
|
Volgens traditie zijn we de zaterdagmorgen erg laat weg van huis en het navigatiesysteem zegt dat we om 10:33 bij het station van Visé gaan aankomen. Aangezien de trein naar Maastricht om 10:36 vertrekt gaat dat dus moeilijk worden. Maar gelukkig is de weg rustig en zeker tussen Antwerpen en Luik kunnen we constant 120 km/u rijden, zodat we uiteindelijk nog een paar minuten winnen. Snel de auto parkeren en een sprintje naar het perron, want de trein komt over 5 minuten. Gelukkig hebben we al online treinkaartjes gekocht. En toen.....had de trein 10 minuten vertraging. Zal je altijd zien. In Maastricht hebben we ruim overstaptijd voor stadsbus 4 en op de Markt wederom ruim de tijd om bus 34 naar Kanne te nemen. Het duurt dus allemaal nog al effe, maar uiteindelijk komen we om 12:50 in Kanne aan om te kunnen beginnen aan traject 2 van de GR5: het traject der Ardennen. Nog even de schoenen goed doen en wat rekken en strekken en weg zijn we. Het begint allemaal niet zo heel spannend. We steken het Albertkanaal over en lopen verder door Kanne. Waar het bord staat dat je Kanne verlaat (hoewel er gewoon nog huizen staan) loop je ook vanuit Vlaanderen nu Walloni$euml; binnen. Daar voel je verder niks van, maar het is toch een soort grens die je oversteekt. De route is verder goed te vinden langs Eben-Emael en afgewisseld verhard en onverhard. Nadat de route onder de N671 is doorgegaan begin de eerste echte klim van de dag. Het gravelpad loopt omhoog langs Eben-Ezer, een merkwaardig gebouw met beelden van mythische dieren op het dak. Daarna klimt het nog geleidelijk door totdat we boven Wonck zijn en we linksaf slaan tussen de graanvelden door. Alles wat we net gestegen hebben dalen we nu weer snel af. Bij het binnenlopen van Wonck gaat het wederom naar links en eigenlijk lopen we nu terug, maar nu een stuk lager. Het pad volgt de Jeker om 'm uiteindelijk over te steken en via een onverhard stukje door de velden bij de N619 uit te komen. Aan de andere kant van de weg begint een mooi en rustig klimmend pad dat uiteindelijk weer op een asfaltweg uitkomt....en wederom weer precies daalt wat we net geklommen zijn. Tot mijn verbazing zie ik een spoorlijn (hij staat gewoon op de kaart) en ik wijs het aan, maar daardoor schiet het pijnlijk in mijn rug zo tussen mijn schouderbladen. Foute boel, ik probeer wat te rekken en strekken maar het is toch wel verrot pijnlijk. We besluiten te wisselen: ik nu de camera en Lupita het rugzakje. Dat gaat beter, en het enige dat echt pijn doet is diep inademen: dat doet me meer naar adem snakken dan dat het me lucht geeft. Afijn, we lopen verder en klimmen nu het Jekerdal uit over een asfaltweggetje. Bovenop wordt het een onverhard pad door de velden. Er staat een strakke wind over de velden en ondanks dat we in de zon lopen is het toch wel fris. We zijn al bijna aan de andere kant van dit bijna vlakke stuk als we beseffen dat we ergens linksaf hadden moeten slaan. Maar nergens hebben we een pad naar links gezien! We lopen weer een stuk terug, maar zien alleen graan, niks anders. Vreemd...dan zaten we misschien toch goed? We lopen weer in de oorspronkelijke richting met de wind in ons gezicht en dalen vervolgens af totdat we op de N618 uitkomen. Het is nu duidelijk dat we te ver naar het westen zitten. Geen probleem, we kunnen hier de N618 oversteken en iets verderop linksaf slaan om weer terug op de route te komen. Eigenlijk hebben we ons met onze vergissing wat hoogtemeters bespaard, want de N618 is hier aanzienlijk minder diep in het dal dan waar de GR5 de weg kruist. Zo gezegd, zo gedaan. Afgezien van een passerende kamikaze-belg in een BMW lopen we zonder kleerscheuren een klein stukje langs de weg naar Heure-le-Romain om vervolgens linksaf te slaan en wat verder weer op de GR5 aan te haken. Het uitzicht richting Visé is prachtig als we afdalen naar Haccourt, maar dan is het uit met de pret. Verharde straten en stoepjes op en af is niet onze hobby. We lopen door Haccourt naar de brug over het Albertkanaal om aan de andere kant het kanaal te volgen over de kade. Nog meer beton voor onze inmiddels branderige voetzolen. We lopen langs de jachthaven van Visé en dan langs de Maas naar de brug die ons naar het station van Visé brengt. Rest ons nog één ding: we hebben een buskaart nodig om de volgende dagen tussen eind- en startpunt te kunnen pendelen. Waar in Vlaanderen ieder treinstation buskaarten van De Lijn verkoopt is dat in Wallonië niet zo: we moeten op zoek naar een specifieke boekhandel om onze buskaart te kopen. Gelukkig lukt dat nog net voor sluitingstijd. Nu alleen nog naar Spa rijden en de tent opzetten. Gelukkig heeft de camping in Spa een cafetaria, want koken hebben we dus echt geen zin meer in. |
   |
|||
|
|
||||
Download track KanVis.gpx