La Rasse - Les Fins
 donderdag 17 augustus 2017 		1332 km
Afstand (km) 26 km
Afstand (tijd) 7.5 uur
Stijging / Daling 800m / 500m
Verhard / Onverhard 50% / 50%
Landschap
Weer 25° 3 Bft

Oorspronkelijk hadden we gedacht van La Rasse naar Morteau te lopen, maar omdat we ivm mijn knieproblemen een testwandeling nodig hadden hebben we op woensdag 9 augustus het stuk tussen Les Fins en Morteau al gelopen. Met als gevolg dat we vandaag niet zo veel kilometers hoeven te doen. Het wordt hoe dan ook een lange dag, want we hebben al een trein van Morteau naar La-Chaux-de-Fonds om 7:30 waarna we 2 uur moeten wachten in La-Chaux-de-Fonds op de bus naar La Rasse. We stappen dus ook pas om 10:45 uit de bus en we mikken op de 19:51 bus van Les Fins naar Morteau. Misschien halen we de 18:40 bus wel, maar daar rekenen we niet op.
De wandelroute van vandaag is nog wel een discussie waard. De GR5 liep altijd langs de Franse kant van rivier naar de Barrage du Chatelot en Saut du Doubs, maar sinds enkele jaren gaat de route nog voor de dam van Chatelot helemaal het dal uit, om bij de dam weer terug te keren in het dal. Maar niemand weet waarom....Gevaar voor vallend gesteente? Gevaar dat de route onder water staat bij hoog water? Gewoon omdat bovenlangs mooier is? Wij hebben helemaal geen zin om het dal uit te moeten, er weer terug in en dan bij Saut du Doubs er weer uit. Maar omdat we niet weten wat de status is van de oude GR5 route besluiten het pad langs de Zwitserse kant te nemen en bij Saut du Doubs over te steken naar Frankrijk.
En dus lopen we vanaf de bushalte Biaufond/La Rasse niet over de brug naar hotel La Rasse, maar volgen de asfalt weg een stukje omhoog in de richting waar de bus vandaan kwam. Tussen de 2 tunneltjes in gaan we door een hek naar rechts om af te dalen naar hotel Maison Monsier. We passeren het hotel en lopen nu over een breed pad langs de rivier.
En het pad blijft breed en vlak. Het is echt geweldig relaxt wandelen zo. Pas bij de electriciteitscentrale Le Chatelot (niet te verwarren met het gelijknamige voormalige dorp verderop langs de rivier en de dam nog verder) moeten we omhoog om de bovenlangs de centrale te passeren. Het pad daalt weer naar de rivier maar blijft golvend op en neer gaan langs soms indrukwekkende rotspartijen. Enigszinds verrassend komen we in Le Chatelot uit, nu niet meer dan een klein restaurantje langs de rivier, maar eens een welvarend dorpje langs de Doubs. We besluiten te stoppen om iets te drinken en terwijl we aan de ijsthee zitten verteld de waard ons waarom de GR5 niet meer langs de rivier loopt. Blijkbaar is bij een kleine aardverschuiving iemand om het leven gekomen van een familie die zat te picknicken langs de rivier. De FFRP die de GR's beheert heeft daarop besloten dat het te gevaarlijk was en de route bovenlangs het smalste deel van de kloof geleid. Maar de oude route bestaat nog wel.
We moeten weer verder en klimmen naar de Le Chatelot dam. Middels een aantal tunneltjes passeren we de dam (letterlijk zijn het voetgangerstunneltjes, maar wel heel andere dan we gewend zijn) om via de service weg langs het stuwmeer, Lac de Moron, te lopen. Deze serviceweg gaat overigens best omhoog, maar na een paar honderd meter moeten we rechtsaf over een pad terug naar het meer. Het meer is groter dan het lijkt, maar uiteindelijk komen we aan bij Saut du Doubs. Waar aan de Franse kant veel mensen staan is het aan de Zwitserse kant erg rustig, wat we wel zo prettig vinden. Na even een foto te hebben geschoten lopen we door richt de brug over de rivier om weer in Frankrijk te komen. En aan de andere kant zien we ook meteen weer de GR5 tekens.
Om weg te komen van de waterval moet er stevig geklommen worden, en helaas over asfalt. De eerste 100m gaan bruut omhoog, daarna wordt het iets gematigder. Bij de kruising Les Vions net voor de parkeerplaats splitst een GR5 variant zich af van de hoofdroute. Waar de hoofdroute rechtdoor gaat naar Villers-le-Lac gaat de variant rechtsaf over de parkeerplaats richting Les Fins. We hadden al besloten om deze variant te nemen omdat dat gunstiger is met het plannen van de etappes en het openbaar vervoer. En dus lopen we over de parkeerplaats, nog altijd licht omhoog.
En het blijft nog voornamelijk asfalt. De weg blijft klimmen tot het gehucht Montot waarna het pad licht blijft golven op rond de 1030 meter hoogte. Pas als we op de D215 uitkomen beginnen we te dalen naar Les Fins en het is best nog een lange afdaling die behoorlijk pijnlijk is voor de vermoeide voetzolen. Maar om bijna 19:00 zijn we dan toch bij de bushalte.
Omdat de bus pas om 19:51 gaat besluiten we nog wat te gaan drinken in het Celtic Café dat praktisch naast de bushalte ligt en om 19:40 lopen we richting de halte. De bus, die ter hoogte van de halte uit een zijweg komt, is keurig op tijd en dus steken we onze hand op dat we meewillen, waarna de bus de halte gewoon voorbij rijdt. De laatste bus van vandaag laat ons keihard bij de halte staan. Na een paar krachttermen in verschillende talen beseffen we dat het lopen wordt of een lift regelen. We stappen daarom weer het café binnen en vragen aan de eigenaar of er iets van een taxi is in Les Fins omdat de bus ons gewoon heeft laten staan. Een aantal mensen kijkt op en mompelen iets dat dat toch schandalig is voordat ze weer verder gaan met hun gesprek. Maar gelukkig is er één die zegt dat hij ons wel naar Morteau kan brengen. Gelukkig! Hij moet wel even zijn vrouw bellen om te rijden omdat hij zelf al een paar pastis achter de kiezen heeft, maar inderdaad komt 10 minuten later zijn vrouw aangereden. Hij stelt ons voor als zijn nieuwe Nederlandse vrienden en onderweg naar Morteau leren we dat hij oorspronkelijk uit Istanbul komt en zijn vrouw uit Izmir. En dat hij familie heeft in Amersfoort. De wereld is klein... We worden voor de ingang van de camping afgeleverd en na uitvoerig bedanken zijn we, met enige vertraging, toch weer terug bij de tent.








Klik voor grotere kaart