Le Frambourg - Les Hôpitaux-Neufs
 donderdag 2 augustus 2018 		1406 km
Afstand (km) 23 km
Afstand (tijd) 6.5 uur
Stijging / Daling 650m / 530m
Verhard / Onverhard 30% / 70%
Landschap
Weer 28° 4 Bft

Na een rustdag waarin we wilde zien of mijn enkel geen terugval vertoond (en dat was dus niet zo) gaan we weer met goede moed verder. Normaalgesproken proberen we de auto ergens neer te zetten en dan alles met openbaar vervoer op te lossen, maar vandaag wordt ons dat wat te tijdrovend. Op zich is het mogelijk: dus bus van Les Hôpitaux-Neufs naar Frasne, daar de trein naar Pontarlier en daar dan weer de bus naar Le Frambourg. Enige nadeel....dit rondritje gaat 1.5 uur kosten terwijl Le Frambourg op hemelsbreeds op misschien 10 km van de camping van Les Hôpitaux-Neufs waar wij staan ligt. En dus, anders dan anders, laten we ons van de camping ophalen door een taxi om ons naar de bibliotheek in Le Frambourg te brengen. Dat kost 20 minuten....en 36 euro. Da's dan wel weer jammer.
Voordat we op weg gaaan moeten we nog even de verkeerde kant op om de bakker te bezoeken, maar dan zijn we ook echt op weg. Het eerste stukje door het dorp is om de benen te strekken, maar zodra we onder het spoor door gaan begint het te klimmen. Het loopt lekker, maar de markeringen zijn schaars. En we denken ze echt te volgen, maar uiteindelijk loopt ons pad een weiland op en gaat niet verder, dus toch verkeerd gelopen. Teruggaan dan? Rechts van ons zou de route moeten lopen (zegt de GPS) dus we steken het weiland over naar rechts en we zien wel een pad, behoorlijk beneden ons. Dan maar even doorlopen naar het eind van het weiland evenwijdig aan wat het pad zou moeten zijn en gelukkig staat daar het hek open. We lopen door een volgend weiland op, deze keer mét koeien om vervolgens bij een schrikdraad te komen. Het hangt nogal hoog dus we kunnen er wel onderdoor en met wat cross country komen we uit op wat de GR5 zou moeten zijn. Maar we zien geen enkele markering en zelfs als we het pad een stukje terug lopen zien we niks. Ok, genoeg tijd verspild: we kunnen het kerkje van Montpetot zien en dáár moeten we heen. Maakt het dan uit of dat pad de GR5 is of niet? Dus terug naar het weiland waar de koeien uit nieuwsgierigheid ondertussen een stuk dichterbij zijn gekomen. Even de sokken erin, weiland oversteken en we staan weer op het asfalt vlak bij het kerkje terwijl de koeien achter ons kauwend over het hek hangen. Vrouwlief voelde zich duidelijk wat opgejaagd en moet even aan de waterfles, maar verder gaat alles goed. En we zien ook weer markeringen!
Bij het kerkje houden we een korte snackpauze, gewoon op het asfalt in de schaduw, voordat we doorgaan met de klim. Het eerste stukje Montpetot voorbij is even flink steil door wederom een weiland omhoog en dan over een bospad om bovenop de kam van de berg te komen. Vanaf hier gaat het nu heel rustig omhoog over een karrespoor tot het hoogste punt, het uitzichtspunt Belvedere de la Roche Sarazine waar we even van het uitzicht genieten totdat een Franse familie ook bij het uitizchtpunt aankomt en met de sigaret in de hand onze lucht een beetje komt vervuilen.
De afdaling naar Les Fourgs is heel geleidelijk over een asfaltweggetje en je ziet het dorp al snel liggen. Het voelt echter alsof het maar niet dichterbij komt en een zigzag in de weg vlak voor het dorp maakt dat niet beter. Maar we komen er en moeten nu op zoek naar een cafe of restaurant of zo....vanwege het toilet. Aangezien we best een stuk langs de hoofdstraat moeten lopen gokken we er op dat er nog wel iets is, en dat klopt: een brasserie die ook nog open is. Tijd voor 2 panaché en een sanitaire stop.
Gisteren vroeg Lupita me nog of er vandaag veel geklommen moet worden en met een halve blik op de kaart schatte ik zo dat er een forse klim meteen na Le Frambourg zou zijn (en dat klopt) en misschien een beetje klimmen na Les Fourgs. Dat laatste krijg ik nou om m'n oren want bij het uitlopen van Les Fourgs zit er dus een flinke klim naar de kapel in. We komen behoorlijk bezweet bij de kapel aan en gaan er even bij zitten in de schaduw en in de wind die in ieder geval vandaag wel lekker is. Na de kapel is het een stukje over een onverharde weg en dan moeten we het weiland weer in. Het is niet helemaal duidelijk hoe de route loopt, maar aan de andere kant van het weiland zien we een klaphekje, dus daar zullen we dan wel heen moeten. Uiteindelijk dus niet, we lopen langs het schrikdraad richting het bos terwijl aan de andere kant van het schrikdraad de koeien ons stug doorkauwend aankijken.
De bosweg is zoals wel vaker flink kapot gereden door wat bosbouwvoertuigen en dus is het schuifelen over de diepe geulen todat we op een asfaltweggetje komen waar we rechts moeten. We passeren een parkeerplaatsje bij de Sapin President, een 41 meter hoge den waar het gezicht van een ex-president in gebeeldhouwd is. Afgezien van een barbecuende familie is hier niemand.... En dus lopen we door over de lange open plek in het bos langs een afrastering over een toch wel hobbelig veld. Vlak voor de Ferme-Auberge Le Vourbey zien we op het laatste moment dat er schrikdraad over het pad gespannen is. Blijkbaar moest de plaatselijke boer een stukje veld afzetten, maar om dat nou met zo'n dun rood draadje over een doorgaand wandelpad te doen? Met een stok die op de grond ligt druk ik de draad naar beneden zodat Lupita er over heen kan stappen, maar op één of andere manier struikelt ze een beetje en springt de draad onder de stok vandaan tegen mijn hand aan. Zzzapp....yep, er staat inderdaad stroom op, grumpf. Maar ok, we zijn er voorbij en lopen door langs de Ferme-Auberge en verder over een gravelweg. Dan weer door het weiland en het bos weer in over een karrespoor dat langzaam een asfaltweggetje wordt. Uiteindelijk komen we dan op een echte asfaltweg uit die behoorlijk naar beneden gaat. We zien al wat daken verderop, dus dat met dan Les Hôpitaux-Vieux zijn.
Helaas, de daken zijn van een gehuchtje, La Béridole, en Les Hôpitaux-Vieux is een stuk verder. We denken lekker rustig het dorpje binnen te lopen, maar bij de biathlon schietbaan net voor het dorp moeten we linksaf omhoog richting the bosrand. We liepen al een tijdje rond dat we wat zouden moeten eten, maar we kwamen maar geen geschikt plekje tegen om even te stoppen. Nou, op dit klimmetje slaat bij mij de hongerklop toe en ik sleep mezelf naar de bosrand waar we dus maar meteen in de schaduw in het gras gaan zitten om wat mueslirepen naar binnen te gooien.
Na deze korte stop blijkt het pad redelijk vlak bovenlangs het dorp te lopen totdat we de N57 bereiken. Middels een smalle asfaltweg die met een brug over deze grote weg gaat staan we toch ineens redelijk onverwacht in Les Hópitaux-Neufs en dus aan het einde van onze wandeling. Het is nu nog 300m naar de camping waar we met de voeten omhoog en de sokken uit de dag verder doorbrengen.








Klik voor grotere kaart