dinsdag 28 juli 2015
| Afstand (km) | 21 km | |||
| Afstand (tijd) | 5 uur | |||
| Stijging / Daling | 600m / 530m | |||
| Verhard / Onverhard | 45% / 55% | |||
| Landschap |
|
|||
| Weer |
 24° 6 Bft
|
|||
|
|
||||
|
Na alle emotie van gisteren gaan we vandaag toch maar weer gewoon verder. We rijden naar Montauville en zetten helemaal in het westen van het dorp bij het monument voor de slachtoffers van beide wereldoorlogen de auto neer. Hier vandaan gaat bus nummer 3 naar het station in Pont-a-Mousson vanwaar we dan weer de trein nemen naar Pagny. In Pagny moeten we weer eerst 1 km teruglopen naar de GR5 om vervolgens langs de wijnvelden noordwestelijk om Pagny heen te lopen. De weg klimt heel rustig het bos in om vervolgens haaks linksaf te slaan en via een strakke klim naar de rand van het dorpje Prény te gaan. Hier gaat het pad via wat steile trappen naar het oude kasteel boven het dorp, om vervolgens net zo hard weer af te dalen en aan de andere kant van het dorp weer op de weg uit te komen. Je zou dus ook gewoon over de weg door het dorp kunnen lopen en je zou de klim naar het kasteel kunnen besparen. We volgen nu een smal pad behoorlijk steil naar beneden Prény weer uit om bij een molen en een meertje op het laagste punt te komen. Waarna de weg meteen weer behoorlijk stijgt naar de TGV lijn en verder. Zo verzamelen we behoorlijk wat hoogtemeters in het eerste stuk van de etappe van vandaag. Er volgt nu een lang stuk door het bos dat eigenlijk niet zo interessant is. Eerst lopen we over een wat overgroeit recht karrespoor met heel dicht struikgewas aam beide zijden zodat er maar weinig te zien is, en dan lopen we echt door een soort tunnel van takken. Plotseling staan we op een onverharde weg en zijn we aangekomen bij Les Quatre Chemins: niet meer dan een kruising van onverharde wegen in het bos. We houden een korte rustpauze en eten een hapje terwijl we ons de wespen van het lijf proberen te houden. Aangezien eten zo geen rustgevende bezigheid is gaan we snel weer verder en lopen we opnieuw het bos in. De weg daalt nu, eerst licht, dan steiler en uiteindelijk komen we bij een grote boerderij uit. De kaart en het boekje zijn het niet eens over hoe de GR5 hier verder gaat: het bos in (boekje) of om het bos heen (kaart). De kaart wint: de bewegwijzering gaat om het bos heen en er staat ook bij op het bordje dat het een nieuwe route is. Mooi, dat bespaart ons een steile klim die in het boekje is beschreven en het is ook nog eens een kilometer korter naar Vilcey-sur-Trey. We houden hier een korte drinkpauze en lopen het dorpje weer uit en het bos weer in. Het klimt behoorlijk en in het vochtige bos is dat dus zweten. We zien zo links en rechts wat geulen en andere zaken die toch wel veel aan loopgraven uit de 1e wereldoorlog doen denken. Als we verder in het bos komen weten wet het zeker: het bos hier is echt vol met loopgraven! We komen langs een oude bunker die we van dichtbij bekijken. Ik heb in het verleden bij Verdun al eens de loopgraven in het bos gezien, maar Lupita ziet dit voor het eerst en is zwaar onder de indruk. Uiteindelijk komen we uit bij het Croix des Carmes: het monument voor de slag die hier geleverd is tussen de Duitsers en de Fransen toen de Duitsers probeerden Parijs te bereiken en door een lokaal Frans regiment werden gestopt. Het is nauwelijk voor te stellen dat er 18 maanden is gevochten om deze ene heuvel (Bois de Prêtre). Afdalend richting Montauville stoppen we even bij een informatiepaneel als er ineens een boswachter opduikt en ons vraagt of we nog vragen hebben. Nou...niet echt? Hij wenkt ons mee en begint uit te leggen over de loopgraven. We lopen achter hem aan het bos in door de loopgraven en hij toont ons een schutterspositie, de resten van een wachtpost en een ondergrondse schuiplaats. Hier staan nog overal de stalen kruisen met prikkeldraad in het bos: heel indrukwekkend. Hij wijst aan waar de frontlinie was en verteld dat we nu eigenlijk door een Duitse loopgraaf lopen en waar de Franse loopgraven liepen, zo'n 100m verderop. Zo krijgen we zomaar een rondleiding van een half uur en steken we een hoop of over het wat, waarom en hoe hier op deze heuvel zo zwaar gevochten is. We bedanken de man hartelijk voor alle uitleg en als we verder lopen zien we ook hier overal loopgraven in het bos. Het bos dat zo mooi en leek met vrolijk fluitende vogels heeft ineens veel van zijn vrolijkheid verloren. En dat wordt al niet veel beter als we langs de militaire begraafplaats van Pétant lopen. Voor we het weten zijn we terug bij de auto en zit het er op voor vandaag. Toch weer een bijzondere dag, hoewel om heel andere redenen dan gisteren. |
    |
|||
|
|
||||
Download track PagMon.gpx