maandag 1 augustus 2022
| Afstand (km) | 16 km | |||
| Afstand (tijd) | 6 uur | |||
| Stijging / Daling | 1260m / 700m | |||
| Verhard / Onverhard | 20% / 80% | |||
| Landschap |
|
|||
| Weer |
 33° 2 Bft
|
|||
|
|
||||
|
Tijdens het weekend hebben we ons basiskamp verplaatst van La Vachette naar Eygaliers, zo'n 45 km naar het zuiden. Dat klinkt als maar een kleine verplaatsing gezien dat we de hele katoenen tent moeten inpakken en weer opbouwen, maar Eygaliers is zo veel handiger vanwege het treinstation en de diverse shuttlebussen die vanaf dat treinstation de Queyras in gaan. 1 Maar vandaag moeten we nog een keer naar Briançon om weer verder te kunnen. We staan daarom om 6 uur op om om 7:10 vanaf het station de bus naar Briançon te pakken, waar we om 7:45 aankomen. We hebben nu 25 minuten voor de stadsbus naar Villard St.Pancrace alleen kunnen we de bushalte niet vinden. Dat blijkt dus slechts een klein bordje aan het hek te zijn op zo'n 50m van het treinstation. Maar goed, om 8:19 staan we weer bij halte Le Paroir in Villard St.Pancrace en kunnen we weer aan de wandel. Het eerste stukje is nog asfalt, hoewel het wel al meteen klimt. We lopen over het asfalt het bos in en er blijken hier meer auto's te rijden dan we hadden verwacht. Maar gelukkig splits de weg zich al snel en slaan we linksaf de oude D236 op, nu nog slechts een gravelweg die verboden is voor gemotoriseerd verkeer. Hier en daar ligt nog een klein stukje asfalt, maar meer ook niet. De weg klimt rustig door het dal om vervolgens net voor de eerste parkeerplaats van Les Ayes weer terug op de asfaltweg te komen. Er staan hier behoorlijk wat auto's met dagjesmensen en het is wat teleurstellend om 1.5 uur lekker rustig te hebben gewandeld om dan weer op een parkeerplaats uit te komen die we gewoon met de auto hadden kunnen bereiken. En er volgen nog wat parkeerplaatsen voordat we bij het kleine dorpje Les Ayes komen. In Les Ayes is een klein barretje voor wie wat te drinken wil, maar er staat expliciet aangegeven dat er geen toilet is en dat men daarvoor 800m verder langs de weg moet zijn, wat dan niet in de richting van de GR5 is. Nou was iets te drinken ons excuus om een toilet te hebben, dus geen toilet is geen drinken. We lopen door op wat nu gewoon een pad in het bos is. En een behoorlijk steil pad zelfs. Nadeel dat men hier met de auto nog zo dichtbij kan komen is dat er veel dagwandelaars zijn die willen passeren of juist midden op het pad stil blijven staan zodat wij ze (met moeite) moeten passeren en zo wordt de wandeling gewoon minder ontspannen. En we hebben al niet onze dag vandaag want we zijn zelfs voor ons doen langzaam en zitten niet goed in ons vel. Of dat nou werkelijk door lichamelijke klachten of de warmte is of dat we gewoon geirriteerd zijn door de drukte op het pad, geen idee. Maar we worstelen om boven te komen. Todat we weer op een 4x4 gravelweg uitkomen niet ver voordat we het bos uitlopen blijft het pad flink klimmen. Nu langs de gravelweg is er wat meer plek en dus zoeken we een paar fijne vlakke rotsblokken uit voor een pauze en wat te eten. Misschien dat een goede pauze en wat energie ons weer wat beter in ons ritme laat komen. De gravelweg is niet zo steil en passeert een gite en een verspreid liggend groepje huizen met de niet zo originele naam "Vers le Col". We kunnen echter niet lang van de gravelweg genieten, want bij de laatste huizen loopt de weg dood en gaan we verder over een smal pad. En zoals altijd is het laatste stuk tot aan de col weer steiler en rotsiger. Bovenop komen we wat bekende gezichten tegen zoals de Franse familie die ons al kort na Les Ayes voorbij kwam en een Engels echtpaar dat ons iets later inhaalde. Maar er zitten ook 3 Amerikanen die we nog niet eerder hadden gezien. Eigenlijk is het best een internationaal gezelschap zo. We eten weer wat en we besluiten om alle anderen maar eerst te laten beginnen aan de afdaling zodat ze ons niet hoeven in te halen later. De afdaling is eigenlijk best heel goed te doen en het pad daalt rustig in een flink aantal haarspeldbochten langs de steile helling. Niet ver voordat we weer op een gravelweg uitkomen in l'Eychaillon (ongeveer 1 huis) passeren we de Amerikanen die gestopt zijn om wat foto's te maken. De gravelweg gaat helemaal naar Brunissard en het is dus een kwestie deze te blijven volgen. De enige rariteit is dat de weg lettelijk over de camping gaat, of de camping ligt aan beide zijden van de weg zonder afscheiding en een aantal tenten staan dus best dicht op de weg. In Brunissard verlaten we de GR5 om de bushalte op te zoeken. Het is net na 15 uur en de enige bus gaat om 17:40, dus we hebben wat tijd te doden en dat gaan we maar doen bij het restaurant dat 50m verderop zit langs de doorgaande weg. We hadden gehoopt wat te kunnen eten, maar lunchtijd is over en de keuken is gesloten dus we komen niet verder dan een panini. Ook goed. De bus is mooi op tijd en brengt ons naar het treinstation van Montdauphin waar de auto staat. Met een korte tussenstop bij de supermarkt zijn we zo weer op het basiskamp. Vandaag hebben de Briançonnais achter ons gelaten en zijn we de Queyras ingelopen. De bergen zien er hetzelfde uit. |
        |
|||
|
|
||||
Download track VilBru.gpx