zondag 25 mei 2014
| Afstand (km) | 23 km | |||
| Afstand (tijd) | 5.5 uur | |||
| Stijging / Daling | 523m / 411m | |||
| Verhard / Onverhard | 50% / 50% | |||
| Landschap |
|
|||
| Weer |
 22° 1 Bft
|
|||
|
|
||||
|
Het is prachtig weer en het beloofd een mooie maar warme dag te worden. Ondanks dat we niet ver hoeven te reizen krijgen we het toch (weer) voor elkaar om laat te zijn, ook al omdat we pas tegen 9 uur wakker worden. Snel ontbijtje er in en op weg naar Soumagne om daar bij Domaine de Wegimont de auto neer te zetten. Daarvandaan nemen we om 11:10 bus 69 richting Luik om in Jupille over te stappen op bus 140 naar Visé. Dat is maandag t/m zaterdag best een goede verbinding, maar op zondag natuurlijk niet. Bus 69 komt in Jupille aan ongeveer 3 minuten nadat bus 140 naar Visé is vertrokken en dus moeten we 57 minuten tussen de verlaten troosteloze fabrieksgebouwen wachten. De weinige winkels in de straat zijn allemaal gesloten en we kunnen dus alleen maar in de zon zitten en wachten. Zo komen we uiteindelijk tegen 1 uur pas in Visé aan....eigenlijk gewoon veel te laat om nog te moeten beginnen aan 23 km. We lopen door Visé en als snel gaat het stevig omhoog het stadje uit via een lange trap. We lopen wel lekker in de schaduw, dat maakt een hoop goed. Vanaf de begraafplaats gaan we de velden in om vervolgens af te dalen naar Dalhem. Even gaat de route door een kleine villawijk en hier wordt het spoorzoeken. Net voor het bruggetje over de Berwinne staat een teken dat we naar rechts moeten. Er is iets van een pad naar rechts tussen de woning voor de Berwinne en het stroompje, maar erg overtuigend is het niet. Meteen na het bruggetje staat een huis met een electriciteitspaal op het erf mét een GR5 teken dat wel erg versleten is. Moeten we over het erf dan? Nee toch? Meteen ná het huis is wel een stukje gras, maar da's afgesloten met een hek en verderop langs de weg rechtdoor staat wel een GR5 teken maar dat komt dan weer niet overeen met het teken voor de brug dat we rechtsaf moeten. Nou, eerst maar eens proberen of dat pad tussen het huis en de Berwinne tot iets leidt. Niet dus: het loopt na 100m dood, dus weer terug. We bekijken alles nog eens goed en dat afgesloten stukje gras dan? We kijken nog eens goed en zien een vaag GR teken. We wurmen ons langs het prikkeldraad en lopen het stuk gras op en kijk...verderop nog een GR teken. Dus toch..! Waarom er dan ook GR tekens langs de doorgaande asfaltweg staan is ons een raadsel, zal wel een andere GR zijn dan. We lopen nu een weiland op waar een paar koeien liggen te kauwen. Lupita heeft het niet zo op koeien, maar ze kijken nogal lodderig uit hun ogen en we passeren zonder probleem. Het is echt een prachtig stukje over de groene vlakte door het Berwinne dal met bos aan de zijkanten en de kerk van Dalhem die er bovenuit torent. Om het plaatje compleet te maken vliegt nog een ijsvogel vlak voor onze neus weg als we weer vlak bij de Berwinne lopen. In het centrum van Dalhem gaan we de toeristische route op: eerst omhoog richting de kerk en dan rechts door een poortje weer via steile trappen naar beneden naar de hoofdweg. Vervolgens achterlangs de huizen een verlaten spoorlijn op. Deze verlaten spoorlijn blijven we lang volgen, rustig klimmend, om vervolgens naar rechts een onverharde weg op te lopen vanwaar je een mooi uitzicht hebt op Dalhem. Maar hier begint het gezeur opnieuw. We moeten op de splitsing links aanhouden (zegt het GR teken op de paal), maar vervolgens staat het volgende GR teken een stuk verder achter het schrikdraad. Het lijkt er op dat de GR5 hier een smalle passage tussen 2 prikkeldraadhekken had, maar met het vervangen van het hek is dat nu ontoegankelijk geworden? Dan lopen we nog maar even door op de onverharde weg, maar we lopen nu wel een boerenerf op. We sluipen over het erf omdat we op de GPS zien dat we nog altijd vlakbij de route zijn. We gaan bij het woonhuis de hoek om om te kijken of we het erf weer af kunnen als luid blaffend een labrador aan komt lopen. Hij lijkt vriendelijk, dus we stappen snel door het erf weer af. Maar wat nu? We staan op de GR5 in tegenovergestelde richting? We kijken rond en zien dat we over een heel smal paadje om het woonhuis heen moeten, werkelijk tegen de muur aangeplakt. Bijna letterlijk onder het keukenraam door naar een smalle passage tussen 2 houtwallen door. Wie verzint dit soort onzin toch?? We lopen verder tussen de houtwallen en staan dan onverwacht ineens in het dorpje Feneur. Tijd voor een snack break. Feneur stelt echt heel weinig voor en we lopen ook zo weer het dorp uit. We volgen nu het stroompje de Bolland tot aan St.Remy, waar we steil langs de kerk omhoog moeten naar de hoofdweg toe. Blijkt het pad aan de andere kant van de hoofdweg nog even flink door te klimmen totdat we weer tussen de velden lopen en weer op een asfaltweg uitkomen. Weer moeten we over een heel smal paadje tussen wat tuinen door, maar deze keer is het goed aangegeven. Na nog een asfaltweg overgestoken te zijn lopen we het bos in en dalen flink af. Uiteindelijk komen we op een brede onverharde weg uit die een naamloos (?) stroompje volgt. Het loopt heerlijk in de schaduw en nagenoeg vlak. We komen ook redelijk wat andere wandelaars tegen hier. Uiteindelijk leidt dit richting de snelweg E40 waar we met een tunneltje onderdoor gaan. Meteen na het tunneltje gaat het linksaf en begint een steile strakke klim door het bos over een heel smal paadje. Dat hakt goed in de kuiten en we zijn dan ook blij als we boven aankomen bij wat huizen langs de N642. Traditiegetrouw besluiten we hier de last te wisselen: ik krijg de camera en Lupita nu het rugzakje. We lopen nu voornamelijk over asfalt richting Saive. De GR5 gaat om het dorpje heen, maar eigenlijk willen we wel wat koels te drinken aangezien we allebei kletsnat van het zweet zijn. We lopen dus Saive in naar de kerk en er lijkt verder niks te zijn. We besluiten om ipv terug te lopen naar waar we de route verlaten hebben maar langs de kerk te steken om zo de route weer op te kunnen pikken. En he, een snackbar! Twee blikjes frisdrank zijn snel opgedronken en we vervolgen onze weg. Eerst naar beneden om weer op de GR5 uit te komen, en dan over een hol pad flink omhoog om bovenop bij een boerderij weer op een asfaltweggetje uit te komen. Nu volgt een lang vlak stuk, eerst nog wat bochtig en dan erg recht. Niet zo heel interessant maar wel heel warm in de zon. Hier ligt het hoogste punt van de route van vandaag. Bij wederom een verlaten spoorlijn waar diverse GRs elkaar kruisen stoppen we nog één maal voor een laatste slok drinken en dalen dan langzaam af richting Soumagne. Uiteindelijk komen we weer bij de bushalte uit waarvandaan we vanochtend zijn vertrokken. De auto staat er nog (natuurlijk) en met de airco op 18 graden rijden we terug naar de camping in Spa. |
   |
|||
|
|
||||
Download track VisWeg.gpx