maandag 26 mei 2014
| Afstand (km) | 14 km | |||
| Afstand (tijd) | 4 uur | |||
| Stijging / Daling | 489 / 389m | |||
| Verhard / Onverhard | 25% / 75% | |||
| Landschap |
|
|||
| Weer |
 →  17° 2 Bft
|
|||
|
|
||||
|
Na 2 dagen in de zon te hebben gelopen zeggen de weergoden dat het vandaag een natte dag gaat worden. 's Morgens nog redelijk droog, maar in de middag gaat het serieus regenen. Nou hebben we geen lange etappe op de planning, dus we zouden terug moeten kunnen zijn voordat het echt gaat plenzen. Er is ook maar één fatsoenlijk busverbinding per dag van Banneux naar Wegimont, en dat is om 8:36 bus 727 naar Verviers om daar dan 20 minuten later bus 69 naar Soumage te nemen. Dat komt mooi overeen met onze planning om op tijd te gaan wandelen. Het is nog droog als we met de auto de camping in Spa verlaten richting Banneux. Daar zetten we de auto neer bij de toeristeninformatie en gaan bij een erg verlaten busghalte staan. Met een paar minuten vertraging komt inderdaad bus 727 aan en zo rijden we naar Verviers. Het is effe zoeken waar bus 69 vertrekt, maar met de hulp van een vriendelijk buschauffeur komen we er wel. En zo stappen we dus om net voor 10 uur uit bij Wegimont waar we gisteren nog zwetend aan kwamen. Terwijl we rustig stijgend weglopen van Soumagne begint het al snel te motregenen. We staan onder én van de weinige bomen langs het pad het even aan te kijken, maar besluiten toch maar de gewone jas om te wisselen voor een regenjas. De regen houdt echter niet lang aan en al snel kan de rits open en kunnen de mouwen worden opgestroopt terwijl we door de velden lopen. In Olne is het tijd voor een korte snack en een slok drinken, maar we willen niet te lang wachten, want vanmiddag komt de echte regen en dan willen we terug zijn op de camping. De weg gaat na Olne flink naar beneden, maar niet echt steil, wat wel zo prettig loopt. Het pad komt uit bij een groepje huizen langs de N604 die afdaalt naar Nessonvaux waar wij ook heen moeten. Helaas blijft de GR5 niet zo mooi dalen: we volgen een andere weg weer van de huizen weg en slaan dan rechtsaf heel erg steil naar boven. Het is echt ploeteren tegen de gladde natte helling op en op sommige stukken hangen de natte struiken zo zwaar over het pad dat we kletsnat worden. We hebben namelijk wel een regenjas aan, maar geen regenbroek. Niet zo slim natuurlijk, maar daar is het nu wat laat voor. We zijn blij als we op het hoogste punt aankomen, maar vanaf daar gaat het over een smal pad tussen het prikkeldraad door waar het gras zo hoog staat dat het bij mij tot mijn heupen komt. En natuurlijk is dat gras kletsnat, en wij dus ook. Gelukkig is het niet koud, maar echt prettig is zo'n zeiknatte broek niet. Uiteindelijk daalt het pad dan toch af naar Nessonvaux waar we door het dorp lopen. In Nessonvaux steken we de Vesdre over en de Vesdre wordt wel gezien als de noordelijke begrenzing van de Ardennen. Het heuvelige stuk tussen de Zuid Limburg en de Vesdre is nog het Land van Herve. We gaan dus nu echt en officieel de Ardennen in. Maar niet voordat we de lokale supermarkt hebben bezocht voor 2 chocoladedonuts.... De route gaat onder het spoor door en klimt best hoog in een wijde boog door het dal om vervolgens weer te dalen naar Fraipont waar de GR5 het dal weer verlaat. Het eerste stukje is een trap, maar dan wordt het bospad. Iets verder draait het pad scherp naar links en is het meer een uitgesleten stuk rots dan een bospad, en ook behoorlijk glad. Maar dan wordt het weer bospad dat maar blijft klimmen en klimmen en klimmen. Ondertussen is het ook weer begonnen met regenen, hoewel we daar in het bos weinig last van hebben. Waar het pad een open stuk oversteekt kijken we de plenzende regen eens aan en vragen we ons af of we nat willen worden of niet. Als we eigenlijk besluiten dat we er voor gaan wordt het plotseling bijna droog en kunnen de de open plek dus gewoon oversteken. Het pad klimt nu minder en loopt door wat stukjes bos en wat velden totdat we bij een eenzaam huis aankomen. De hond slaat flink aan en als we het huis al lang voorbij zijn horen we hem nog steeds blaffen. Zouden de bewoners daar zelf nou nooit moe van worden? Niet ver voor Banneux kruisen we een asfaltweg en lopen we verder het veld in. Het is nu echt droog en niet motterig zoals eerder. Lekker, de regenjas kan even helemaal open. Zo komen we op ons gemakje bij de auto aan in Banneux en rijden we terug naar de camping. Laat nu de regen maar komen! Nou....die komt dus niet. Sterker nog, na een uurtje breekt gewoon de zon door en wordt het een fraaie namiddag. Tja...weersverwachtingen...? |
 |
|||
|
|
||||
Download track WegBan.gpx