zondag 2 februari 2014
| Afstand (km) | 22 km | |||
| Afstand (tijd) | 5 uur | |||
| Verhard / Onverhard | 60% / 40% | |||
| Landschap |
|
|||
| Weer |
 6° 5 Bft
|
|||
|
|
||||
|
Het kost wat moeite om uit bed te komen maar uiteindelijk zitten we dan toch aan het ontbijt. We verlaten om 9 uur het hotel richting Zelem, het eindpunt van vandaag, waar we de auto neerzetten. Vanuit Zelem gaat er op zondagen 1x per 2 uur een bus naar station Diest en we plannen op de bus van 9:45 uur, die we dus absoluut niet mogen missen. Het is maar iets meer dan 10 minuten rijden naar Zelem, maar ook hier is de weg opgebroken en moeten we een flinke omweg maken om bij ons beginpunt te komen. We zetten de auto neer vlakbij de spoorwegovergang van de stationsstraat (hoewel Zelem als 50 jaar geen station meer heeft). We hebben nog 10 minuutjes voordat de bus komt. Het was een heldere nacht en de zon schijnt flink nu, maar het is ook winter en gewoon rond het vriespunt. We zijn gekleed om te wandelen en niet om bij een bushalte te staan, dus het is behoorlijk fris. Maar goed, de bus is op tijd en na wat communicatieve misverstanden met de buschauffeur zijn we op weg naar station Diest. Door de geweldige ov planning komt de bus aan op 3 minuten nadat de stoptrein die in Zichem stopt is vertrokken (het lijkt de NS wel) en de volgende stoptrein gaat over 2 uur. Gelukkig kunnen we na 24 koude minuten wachten de sneltrein naar Aarschot nemen (die station Zichem voorbij dendert) en dan na 10 minuten wachten in Aarschot weer de stoptrein terug naar Diest die dan wel in Zichem stopt. De conducteur moet er ook even zijn wenkbrauwen voor optrekken, maar ziet ook in dat 2 uur wachten in Diest niet echt spannend is. Afijn, het kost dus 1.5 uur per openbaar vervoer om uiteindelijk hemelsbreed iets van 10km af te leggen. Lopen is bijna sneller. Vanaf station Zichem lopen we weer terug naar de Demer en vervolgen onze weg langs de rivier. Het is inderdaad frisjes en er staat zelfs een behoorlijke wind. Zuidwestenwind, niet direct de wind waarvan je zou verwachten dat-ie zou koud is. We verlaten Zichem en lopen door de velden richting Scherpenheuvel. Het is echt het einde van het vlakke land: een prachtig glooiend landschap ligt voor ons - en belachelijk groen voor deze tijd van het jaar. Bij Scherpenheuvel aangekomen overleggen we even of het dorp in willen lopen om dit bedevaartsoord van dichtbij te bekijken, maar eigenlijk is het gewoon te koud voor toerisme, en we moeten nog wel een eind vandaag. Tussen Zichem en Scherpenheuvel hadden we de wind recht in ons gezicht, maar nu begint de route langzaam oostelijk te gaan en krijgen we de wind meer van opzij of zelfs vanachter, wat het een stuk aangenamer maakt. Ondertussen begin ik behoorlijk pijn aan mijn linkerheup te krijgen en we besluiten te wisselen: ik draag de camera en Lupita de (dag)rugzak. Dat loopt een stuk beter, hoewel niet pijnvrij. De route gaat heel even een puntje van Diest in, om er vervolgens weer uit te lopen half om een heuvel heen. Uiteindelijk moeten we de heuvel over via een bijna onbegaanbaar modderig pad omhoog, om aan de andere kant Diest weer in te lopen. Het is ondertussen lunchtijd, en nou we toch in Diest lopen....komen we langs een cafe waar de koffie met een croque prima smaakt. De route gaat verder langs de oude verdedigingsgracht om uiteindelijk bij de Demer uit te komen. Helaas is hier weer eens de route verlegd en zijn de oude aanduidingen nooit weggehaald. Er staat dus een hele bos tegenstrijdige tekens waar we geen wijs uit worden. Uiteindelijk de knoop doorgehakt en zelfs een pad ingelopen dat afgekruist is, simpel omdat we weten dat het wel de goede richting is. Verderop nog meer GR5 tekens waar we niks van kunnen maken, maar uiteindelijk komen we wél uit bij het tunneltje onder de stadswal door en zitten we weer op de route. Dit gezeur hadden we al ten zuiden van Brecht en rond Olen...en hier dus weer. Hoe moeilijk kan het zijn om bij een routewijziging de oude tekens weg te halen? Na wat gemopper lopen we dan toch Diest weer uit richting Schaffen. Allemaal niet zo heel interessant, dit stukje. Pas na Schaffen loop je het bos weer in en klimt het even. Hier voel ik plotseling pijn aan mijn rechter kleine teen: typisch geval van een blaar. Ik heb nu dus een zeurende pijn aan mijn linker heup en een stekende pijn aan mijn rechter kleine teen. Dat is lekker wandelen. Maar we zijn er bijna, nog even afdalen en het beekje over en we lopen Zelem binnen. De auto staat zo'n 700-800m van de route af geparkeerd en met een diepe zucht komen we daar aan. Het is weer mooi geweest: een weekend van 45 km terwijl we al ruim een half jaar niet meer hadden gelopen. De route gaat heel even een puntje van Diest in, om er vervolgens weer uit te lopen half om een heuvel heen. Uiteindelijk moeten we de heuvel over via een bijna onbegaanbaar modderig pad omhoog, om aan de andere kant Diest weer in te lopen. Het is ondertussen lunchtijd, en nou we toch in Diest lopen....komen we langs een cafe waar de koffie met een croque prima smaakt. De route gaat verder langs de oude verdedigingsgracht om uiteindelijk bij de Demer uit te komen. Helaas is hier weer eens de route verlegd en zijn de oude aanduidingen nooit weggehaald. Er staat dus een hele bos tegenstrijdige tekens waar we geen wijs uit worden. Uiteindelijk de knoop doorgehakt en zelfs een pad ingelopen dat afgekruist is, simpel omdat we weten dat het wel de goede richting is. Verderop nog meer GR5 tekens waar we niks van kunnen maken, maar uiteindelijk komen we wél uit bij het tunneltje onder de stadswal door en zitten we weer op de route. Dit gezeur hadden we al ten zuiden van Brecht en rond Olen...en hier dus weer. Hoe moeilijk kan het zijn om bij een routewijziging de oude tekens weg te halen? Na wat gemopper lopen we dan toch Diest weer uit richting Schaffen. Allemaal niet zo heel interessant, dit stukje. Pas na Schaffen loop je het bos weer in en klimt het even. Hier voel ik plotseling pijn aan mijn rechter kleine teen: typisch geval van een blaar. Ik heb nu dus een zeurende pijn aan mijn linker heup en een stekende pijn aan mijn rechter kleine teen. Dat is lekker wandelen. Maar we zijn er bijna, nog even afdalen en het beekje over en we lopen Zelem binnen. De auto staat zo'n 700-800m van de route af geparkeerd en met een diepe zucht komen we daar aan. Het is weer mooi geweest: een weekend van 45 km terwijl we al ruim een half jaar niet meer hadden gelopen. |
   |
|||
|
|
||||
Download track ZicZel.gpx